Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    przyjacielem. Przecie on tu własnego dobra strzeże, którym każdy
 2  I,6  |       zamysłach tyczących domu własnego, który chciał wynieść nad
 3  I,10 |        sama szlachta w sprawie własnego gardła musi u wałów służyć,
 4  I,12 |        Kromwel, któren na pana własnego nie wahał się świętokradzkiej
 5  I,12 |   nieprzyjaciel byłby mnie dla własnego dobra ostawił w spokoju,
 6  I,23 | wyrokami na cię czekają... Dla własnego dobra nie powinieneś tego
 7  I,24 |         raz dla bezpieczeństwa własnego, a po wtóre, dla powagi
 8  I,25 |     słyszał, miał go za człeka własnego pokroju.~- Siadaj, panie
 9 II,2  |        chciał kłaść pod listem własnego nazwiska, sądził bowiem,
10 II,2  |       go brała, i żal jakiś do własnego sumienia, że taką gorzką
11 II,6  |    podporą, pytałem się Boga i własnego sumienia, zali mam mu i
12 II,9  |     Szlachcie, która odstąpiła własnego monarchy i ojczyzny, która
13 II,10 |   mieszkańcy nikli prawie; dla własnego też bezpieczeństwa radzi
14 II,14 |    zdrętwiałych rozgrzał żarem własnego serca, dnie cudów obiecał,
15 II,14 |   zmienił ich tchnieniem ducha własnego, że mimowiednie poczęli
16 II,15 |    krwi rozlewu, zwłaszcza gdy własnego życia nie wystawiał, przyjrzawszy
17 II,17 |    zląkł się i tego obrońcy, i własnego zadania. Nagle ów "kurnik"
18 II,17 |     którego jenerał kochał jak własnego syna i zamierzał mu wszystko
19 II,19 |      rozkosz w rozpamiętywaniu własnego upokorzenia i wstydu. Wtem
20 II,20 |       zameczku, w którym życia własnego i wolności bronił, nie mógł
21 II,20 |        wczoraj jeszcze opuścił własnego pana, poddał się bez boju?"-
22 II,25 |     spotniały, skinął na swego własnego marszałka-kredencerza. ~
23 II,26 |       ani sumienia, a ze słowa własnego tyle sobie robi, ile król
24 II,37 |     kupy niesforne, często dla własnego kraju niebezpieczne.~Zajmowali
25 II,38 |     kupy niesforne, często dla własnego kraju niebezpieczne.~Zajmowali
26 III,4 |    rajtarów, postanowił ofiarą własnego życia wstrzymać choć na
27 III,17|     szlachcic, który nie mając własnego potomstwa, dziewczynę jak
28 III,20|    pytaniami, czy ma prawo dla własnego ocalenia poświęcać cudzy
29 III,20|   strony czuł, że ona dosyć ma własnego nieszczęścia, i znajdował
30 III,27|         bardzo okrytych, prócz własnego grafa Waldeka, był księcia