Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         mówił stary Kasjan. - My wiemy, że to oni go kuszą. Nie
 2  I,12 |        to było, ale od dwóch dni wiemy - rzekł pan Michał i konsternacja
 3  I,12 |        hańbę waćpan patrzyłeś... Wiemy już, co się tam stało.~-
 4  I,15 |     buławę czy nie rzucił?~- Nie wiemy.~- Kto tedy przeciw księciu?
 5  I,17 |     zawołaj.~- Kiedy my sami nie wiemy, panie pułkowniku, gdzie
 6  I,23 |          nami w ligę wejdzie, bo wiemy, co o jego afektach dla
 7  I,25 |     chorągwi pułkownikuje?~- Nie wiemy, aleśmy pułkownika widzieli,
 8  I,25 |          sami mają dość sił...~- Wiemy już o tym w Kiejdanach! -
 9  I,26 |    zwracając się do żołnierzy.~- Wiemy - odpowiedzieli.~- Do miliona
10 II,1  |      chałupa?~- Tego my sami nie wiemy.~- Chodź za mną! - rzekł
11 II,16 |        sławni żołnierze... My to wiemy o sobie, bo też trąbę sławy
12 II,18 |         odparł Miller.~- To i my wiemy. Ale Jasnej Góry nie zdobędziecie,
13 II,18 |         ale wypuścić, wypuszczą. Wiemy hasło. Jak się wasza miłość
14 II,18 |             Oj, oj! Matko Boska! wiemy, wiemy! - rzekł stary.~-
15 II,18 |          oj! Matko Boska! wiemy, wiemy! - rzekł stary.~- Szwedzkich
16 II,23 |         wedle Suchej bili... Nie wiemy, czy go dostali, czy nie,
17 II,26 |          król - przynajmniej raz wiemy od naocznego świadka, który
18 II,27 |          gdzie by teraz był, nie wiemy.~- A ichmość panowie hetmani?~-
19 II,27 |     oddał przysługi, iż sami nie wiemy, jak go wynagrodzić.~- O,
20 II,37 |          Nazwisko jego prawdziwe wiemy oraz i racje, dla których
21 II,38 |          Nazwisko jego prawdziwe wiemy oraz i racje, dla których
22 II,39 |         jeżeli nie zabit, to nie wiemy, gdzie jest...~Wojewoda
23 III,8 |           I znamienity żołnierz, wiemy to! - dorzucił Wołodyjowski.~-
24 III,14|          a że bałamutna, wszyscy wiemy i ty mało sto razy to mówiłeś.~-
25 III,21| tykocińskie...~- To już wszystko wiemy, powiadaj prędko waćpan
26 III,24|     jakby do samego siebie:~- To wiemy, że i książę, i Babinicz
27 III,25|     jakby do samego siebie:~- To wiemy, że i książę, i Babinicz
28 III,32|   najlepiej wiedzieć powinni."~- Wiemy! wiemy! wiemy! - grzmiało
29 III,32|      wiedzieć powinni."~- Wiemy! wiemy! wiemy! - grzmiało w całym
30 III,32|        powinni."~- Wiemy! wiemy! wiemy! - grzmiało w całym kościele.~-