Tom, Rozdzial
1 I,7 | Wolno!...~- A czym będziem trzymać, kiedy ręce zajęte - odpowiedzieli
2 I,10 | jeden wie, jak rusznicę trzymać. Po pierwszej wojnie będą
3 I,10 | bowiem, że niepodobna ich trzymać w szeregach, gdy nieprzyjaciel
4 I,11 | ale i w radzie prym możesz trzymać - rzekł pan Stanisław.~-
5 I,12 | lepiej niż z innymi kompanię trzymać, bom ja także wolał konia
6 I,13 | wiedzieli, czego się mają trzymać. Czytaj wasza miłość!~Komorowski
7 I,17 | gdzie bezpieczniej było ich trzymać niżeli w otwartych Kiejdanach.
8 I,23 | pstry kasztelanik może się trzymać miesiąc, dwa, trzy. Dzieją
9 I,23 | afektach dla Rzeczypospolitej trzymać... Ale on zbyt ostrożny
10 II,1 | zająć zbrojną ręką chatę i trzymać się w niej przemocą lub
11 II,1 | chciał wiedzieć, czego się trzymać, i w tym celu kazał żołnierzom
12 II,4 | Kupy zawsze się lepiej trzymać. Ale czemu ostrzega? Chyba
13 II,5 | Ale jaką? Radzi się kupy trzymać, co może za szkoda stąd
14 II,12 | ujmować i bramy dzień i noc trzymać zamknięte?~- Bramy trzymajcie
15 II,14 | by wiedzieli, czego się trzymać, i uzyskali dobre warunki.
16 II,16 | księżmi, nie z wojskowymi trzymać, po co księżym parobkiem
17 II,18 | pułkownik polecił straż trzymać.~Kmicic drgnął na dźwięk
18 II,18 | leżące w słomie.~- Nie! Trzymać się w gotowości. Co przy
19 II,24 | skutkiem czego mogli się trzymać dłużej. Lecz z wolna i ich
20 II,27 | Szwedzi muszą się kupami trzymać, a złapieli chłopstwo którego,
21 II,35 | w baranków się zmienić, trzymać noże w pochwach, a zgaszone
22 II,39 | należało wiedzieć, czego się trzymać. Gdyby się okazało, że najazd
23 III,1 | któren z mocniejszym zawsze trzymać był gotów. Król szwedzki
24 III,11| obiecywał, co najwięcej, trzymać resztą sił w szachu tę armię
25 III,14| rosieńskiego, dzień i noc za rękaw trzymać, książę zaś...~- Począł
26 III,15| gdzie go ubezpieczyć? Tu go trzymać nie możem, bo tu, u licha,
27 III,19| zatliły. Musiałem gasić i trzymać zarazem. Wtem dur mnie schwycił,
28 III,27| jakby do raju! Ale komendy trzymać się muszę. Szczęśliwyś ty,
29 III,29| trzeba było, i gotów był trzymać tak do końca świata.~. Lecz
30 III,31| nakazywała ze zwycięzcą trzymać. Ot, w czym ich wina! Teraz
|