Tom, Rozdzial

 1  I,7  |        nie tylko Lubicza, ale i skóry własnej. Nie poznaję jednak
 2  I,9  |        wreszcie - niech mnie ze skóry obłuszczą, jeślim ja widział
 3 II,3  |         Jak was złapią, to i ze skóry złupią, ale to ich rzecz.~-
 4 II,5  |        bo widzi mi się, że tu o skóry nasze chodzi.~- Jak to? -
 5 II,7  |   buntowników, każe obedrzeć ze skóry nienawistnego Zagłobę -
 6 II,7  |         zadam, niż gdybym go ze skóry kazał żywcem obedrzeć.~-
 7 II,8  |       od szpady z holenderskiej skóry, ale tak nasiany diamentami,
 8 II,8  |      książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!~- Pamiętaj, żeś
 9 II,9  |         nieprzyjaciół na bydło, skóry, orzechy, miód i grzyby
10 II,9  | przybranego w konopne koszule i skóry wilcze, lisie lub niedźwiedzie.
11 II,9  |       rusznice, które z Prus za skóry wymieniali. Kazał im też
12 II,10 |         z Włoch sprowadzał, owe skóry florenckie, gobeliny holenderskie,
13 II,19 |       tam Kuklinowski już go ze skóry obłupił.~- Mniemam i ja,
14 II,24 |    silnych, pokrytych częścią w skóry owcze, ubroczonych krwią
15 II,25 |        sępie i orle, na plecach skóry tygrysie i lamparcie, u
16 II,25 |         Łupże Szwedów, łup~I ze skóry złup.~Tnijże Szwedów, tnij,~
17 II,32 |       potrafił. Cud, że z niego skóry nie zdarto i na bęben nie
18 II,39 |     surowca, który przecinał im skóry, i na dzikie wrzaski tatarskie.~-
19 II,41 |       panie kawalerze, kazać ze skóry obedrzeć.~- Możesz, wasza
20 III,6 |        do desperacji, łupili ze skóry tych, którzy im w rękę wpadli,
21 III,12|       pana Andrzeja, iż mało ze skóry nie wyskoczył, chciał bowiem
22 III,12|     pracuję, ledwo (powiada) ze skóry nie wylezę, i na gawędy
23 III,13|       pana Andrzeja, iż mało ze skóry nie wyskoczył, chciał bowiem
24 III,13|     pracuję, ledwo (powiada) ze skóry nie wylezę, i na gawędy
25 III,22|         niechby cię tam byli ze skóry obdarli, bylem z Kmicicowej
26 III,24|         kleszcza z warszawskiej skóry najpierwszy wyciągnął.~-
27 III,25|         kleszcza z warszawskiej skóry najpierwszy wyciągnął.~-
28 III,27|   stulił i zdawał się z własnej skóry chcieć wyskoczyć. Mijali
29 III,28|    Sakowicza, który kazał go ze skóry obedrzeć, biedny zaś Jurko
30 III,29|         Brauna i obdarciu go ze skóry porozumiał się natychmiast