Tom, Rozdzial

 1  I,10 |        tym pamięta jeszcze rany polską szablą zadane pod Kircholmem,
 2  I,10 |       Jesteśmy Szwecją już, nie Polską! Matkę tam mordują w tym
 3  I,11 |         ma już być Szwecja, nie Polska.~- Na miłosierdzie boskie!...
 4  I,13 |         wyjąwszy króla i Koronę Polską.~2) Wielkie Księstwo Litewskie
 5  I,13 |   połączone, jak dotąd z Koroną Polską, to jest, aby naród narodowi,
 6  I,14 |         Toż i ta Rzeczpospolita Polska wyciąga ku nowemu panu ręce,
 7  I,25 |        francuscy, Maria Ludwika polska, książę Oranii i wuj elektor
 8 II,7  |      ale to pewna, że i królowa polska mogłaby się nie powstydzić
 9 II,7  |         takiej urody.~- Królowa polska? Maria Ludwika? Za czasów
10 II,8  |       ja tego, aby szlachcianka polska czymś podlejszym od Rohanówien
11 II,8  |     nieraz wstyd mi za szlachtę polską, gdy ją z zagraniczną porównam,
12 II,10 |  otworzyć. Nawet z ową szlachtą polską, która bawiła w mieście
13 II,10 |         praktyki z Duńczykiem i Polską) wojną utrapił, a ująwszy
14 II,12 |         znając tak dobrze jak i polską, to wymiarkowałem, że Weyhard
15 II,24 |        byli pomęczeni.~- Czy to Polska, czy Węgry? - spytał po
16 II,24 |  przewodnika król.~- To jeszcze Polska.~- A czemu nie wykręciliśmy
17 III,1 |      brak żywności i zaciekłość polską zmorzone. Stary Wittenberg
18 III,4 |        bezładna z początku kupa polska, w miarę trwania ucieczki,
19 III,4 |         szarym borem.~Chorągiew polska przyspieszyła z kolei biegu
20 III,4 |      tej samej chwili chorągiew polska wpadła w dym z taką siłą,
21 III,4 |         ze sobą, a że chorągiew polska i bez tego parła naprzód,
22 III,4 | biegłością, która czyniła jazdę polską tak straszną w ręcznej bitwie.
23 III,4 |    wszelakich fechtach szlachtą polską.~Lecz najokropniej srożył
24 III,5 |         gotów... Taka już nasza polska natura. Byle raz na koń
25 III,20|       widziano Ją samą, Królowę Polską, okrywającą mury płaszczem
26 III,23|       się tam najszczersza krew polska rzeką pro patria et libertate
27 III,26|      deptanych stopą wojny. Kto polską mową o litość umiał prosić,
28 III,26|        się zwycięstwo na stronę polską. Wojska regularne już nie
29 III,26|         kroniki zapisałyby nową polską wiktorię pod Warszawą, grunwaldzkiej
30 III,30|   zginął Hamilton, a starszyzna polska i tatarska podchodziła ku