Tom, Rozdzial
1 I,1 | nitce będziesz wodzić!~- Oj, niepodobny waćpan do takich,
2 I,3 | Matuś! rycerze idą od boru,~Oj, mojaż dola!"~"Córuś, nie
3 I,8 | Także ty ją miłujesz?~- Oj! tak, pane!~Pan Wołodyjowski
4 I,12 | to nie będzie żartował.~- Oj, to! oj, to! - rzekł Zagłoba
5 I,12 | będzie żartował.~- Oj, to! oj, to! - rzekł Zagłoba zacierając
6 I,15 | Korfem: dwa regimenty.~- Oj! coś dużo!~- I Kmicicowa
7 I,17 | natychmiast rozstrzelali.~- Oj! - rzekł Zagłoba.~Umilkli
8 I,17 | sercem i całą duszą zaufać.~- Oj, prawda, prawda! - rzekł
9 I,18 | Musieli Szwedów wyciąć.~- Oj! a czy to jeno nasi? Podjadę
10 I,24 | myślę!... - rzekła Oleńka.~- Oj! jakże to mogłaś myśleć
11 I,25 | moje starostwa tłoczą..."~- Oj, co tłoczą, to tłoczą! Wycisną
12 II,1 | Jak to?~- Daleko idą?~- Oj ! kto je tam przeszedł:
13 II,1 | jakby zdjęci przestrachem.~- Oj! - rzekł wreszcie Biłous. -
14 II,6 | i w duszy sobie mówił:~"Oj, kto się tam temu smokowi
15 II,9 | szlachcica, z którym jechał: ~- Oj! ręce swędzą, ręce swędzą,
16 II,10 | odgadnięta i przepowiedziana... Oj, do Częstochowy ludziom,
17 II,18 | spytał pan Andrzej.~- Oj, oj! Matko Boska! wiemy,
18 II,18 | spytał pan Andrzej.~- Oj, oj! Matko Boska! wiemy, wiemy! -
19 II,23 | Kmicic rozśmiał się.~- Oj, oj! miłościwy panie! praktykowałem
20 II,23 | Kmicic rozśmiał się.~- Oj, oj! miłościwy panie! praktykowałem
21 II,26 | na imię, miłościwy panie! Oj, siła czasu się jej nie
22 II,26 | czasu się jej nie widziało! Oj, siła przecierpiało się
23 II,27 | śmiać się dobrotliwie.~- Oj! siadła szlachta na koń
24 II,29 | nikt przy nim nie pozostał. Oj! nie utyłem na tej służbie,
25 II,29 | ją wziął do Taurogów.~- Oj! - rzekł Zagłoba - to jakoby
26 II,32 | rozstrzelanie ordynowałem.~- Oj! - rzekł król. - To, widzę,
27 II,35 | jest? - W Witebskiem.~- Oj, daleko! niewarta ta sprawa
28 III,21| umiał tak splantować.~- Oj! jak ognisty! ach! - zawołała
29 III,21| czasu... skoro... skoro...~- Oj! jakoś nieskoro! - odrzekł
30 III,23| pięćdziesiąt koni wyprowadzi. Oj, Oleńka! Oleńka, jaka ja
|