Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          na wieczerzę.~Poszli tedy oboje, wziąwszy się pod ręce jakby
 2  I,1  |     rzekłszy Kmicic wstał i wyszli oboje do sieni. Sanki czekały
 3  I,5  |           Bądź uczciwy!...~Umilkli oboje i nastała cisza. Słychać
 4  I,7  |             wyprowadź mnie!~Wyszli oboje, a i pan Wołodyjowski za
 5  I,8  |        Kiedy tak, to już dziękujmy oboje, bo ja o nic więcej Go nie
 6  I,11 | niebezpieczeństw ratował, więc też oboje z mężem czcili go jako ojca
 7  I,13 |          Przez długi czas milczeli oboje.~Nareszcie on pierwszy ozwał
 8  I,13 |           szlachty i szlachcianek.~Oboje przy tym, jak gdyby się
 9  I,16 |          pojadę i sprowadzę ich tu oboje, bo mi strach, żeby się
10  I,20 |   przyjeżdżam i cieszę się, żeście oboje państwo w dobrym zdrowiu,
11  I,22 |       nazwiska razem wymienione, i oboje zawahali się w pierwszej
12  I,22 |         zwyczajną rozmowę. Owszem, oboje to zmiarkowali, że w tym
13  I,22 |          dlatego tak im trudno. Bo oboje nie chcieli i nie mogli
14  I,22 |           ona uczyniła toż samo, i oboje spuścili co prędzej oczy,
15  I,22 |         którym tak zawstydzili się oboje.~Skruchy Oleńka może w twarzy
16  I,24 |          wracam ci słowo. Uważajmy oboje, jakoby testamentu nie było...
17  I,24 |          popychało, aż i zaszliśmy oboje na bezdroże. Ale skoro się
18  I,25 |         właśnie idzie.~- Dzieci to oboje zupełne... Hm! delikatna
19 II,8  |        nieprzystojnie. Pojedziecie oboje z księciem Bogusławem do
20 II,27 |        pierwej o niej wiedział, bo oboje z królową, choć z dala będąc,
21 III,16|    Bogusława. Ciążyli mu wprawdzie oboje w Taurogach tak, iż o tym
22 III,17|      księcia, i przez chwilę stali oboje zmieszani, wzburzeni, próżno
23 III,17|            się nie zna. Pojedziemy oboje, ot, co!~- Dla Boga, toż
24 III,17|          więc waść: albo sam, albo oboje z eskortą.~Pan miecznik
25 III,17|           wybieraj: albo pojedziem oboje bez regimentów, albo pieniędzy
26 III,17|        mówił, pokazuje się, że oni oboje chcieli się po cichu wynieść.~-
27 III,20|           było przewidzieć, co ich oboje spotkać jeszcze może, zwłaszcza
28 III,20|            kto? Panna Najświętsza!~Oboje z Oleńką krzyżem po całych
29 III,31|             Pewnego razú wyjechali oboje na podjezdkach do Mitrunów,
30 III,32|        biły im tak, że je słyszeli oboje doskonale.~Wreszcie pan