Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         miał podpalić! Na Boga! myślałem, że konterfekt pochlebiony,
 2  I,1  |            nie, to szyję utnij! Myślałem sobie tedy na ów konterfekt
 3  I,3  |       bo z nieszporów wracały. "Myślałem - powiada - że z konia zlecę,
 4  I,12 |   szwedzka sprowadziła. Sam tak myślałem; tymczasem wczoraj zamknęli
 5  I,13 |        czas zabiera.~- A ja już myślałem się zemścić i najechać cię
 6  I,16 |         wszyscy. Ja sam to samo myślałem, pókiś mi wasza książęca
 7  I,16 |       się nikogo nie ulęknie.~- Myślałem, że przynajmniej Radziwiłłowie
 8  I,17 |         który jeździł naprzód - myślałem, że go tam znajdę, ale gdzie
 9  I,20 |      Tak jest! - rzekł Kmicic - myślałem, żeś waść w ręku księcia.~-
10  I,20 |         w swego Radziwiłła. Sam myślałem jako i wy, że mu dla korzyści
11  I,21 |      ciężko!... Rozumiesz?...~- Myślałem i ja, że pójdzie inaczej!... -
12  I,23 |       nie umiem. Prawdę mówiąc, myślałem, że inaczej wszystko pójdzie...
13  I,23 |      inaczej wszystko pójdzie...Myślałem, że będziem się bili, że
14  I,23 | przymawia się każdego dnia. Już myślałem, żeby mu ją dać... Wszelako
15  I,24 |  zabijaką... Ej, mówię waściom, myślałem, że uschnę... Ni mi było
16  I,25 |   Ciężar mi zdjąłeś z serca, bo myślałem, że książę wojewoda i ze
17  I,25 |     rzekł Kmicic.~- No! przecie myślałem także, iż wiedział książę
18  I,26 |      sam kazał mnie sprowadzić. Myślałem sobie: wypowiem mu służbę,
19 II,1  |       robić, panie wachmistrzu? Myślałem tak: siedzi na najlepszym
20 II,2  |         Kosma i Damian.~- Tak i myślałem. Z których wy stron?~- My
21 II,8  |        jakoby z krwi książęcej! Myślałem, że ze skóry wyskoczę!~-
22 II,16 |      rzekł:~- Gniewałem się, bo myślałem, żeś ich zgubił, ale ciebie
23 II,26 |        zaświadczy. Dniem i nocą myślałem tylko o tym, by szkody ojczyźnie
24 II,34 |    witaj! - mówił żywo Kmicic - myślałem, że cię tam usiekli w Częstochowie!~
25 II,34 |      królem do Lwowa przybył?~- Myślałem sobie tak: skoro wasza miłość
26 II,35 |         i surowie spoglądasz... Myślałem, że przyzwalając na odjazd
27 III,6 |         i oczy mgłą zachodziły. Myślałem, że pęknie od radości, jako
28 III,8 |       żywego.~- Zmarzł.~- Tak i myślałem, że zmarznie - rzekł machnąwszy
29 III,18|          i trząsłem nim tak, iż myślałem, że mu buty razem z wiechciami
30 III,27|    wspomniał o onych dziewkach, myślałem, że mnie kto obuchem w skroń