Tom, Rozdzial

 1  I,2  |   wrócił z pistoletami, workiem kul i rogiem z prochem.~Ranicki
 2  I,2  |       chwila przerywał mu świst kul; drzazgi leciały z czaszek,
 3  I,7  |        rurami muszkietów i grad kul począł sypać się na podwórze.
 4  I,15 |         armaty. Suche uderzenia kul o ścianę nad piwnicą słychać
 5 II,14 |         błyskawice, dymy, wycia kul rozdzierających powietrze,
 6 II,14 |        szyb, wybuchy pękających kul ognistych, świst ich skorup,
 7 II,14 |        piersi, coraz nowe stada kul, a wśród zamieszania głosy
 8 II,14 |      szwedzkie ujrzą tylko stos kul i granatów na miejscu klasztoru.
 9 II,14 |     działo, ów ryk armat, stada kul, zniszczenie, śmierć - zdawały
10 II,14 |          panie, strach mi owych kul ognistych, owych granatów.
11 II,14 |         rozrywa. Wiele wszelako kul pada nie na tuleję, ale
12 II,15 |       Mało było wczoraj ognia i kul!~Rozkazy dane przeleciały
13 II,15 |  leciały nowe stada rozpalonych kul, płonących szmat, skier,
14 II,15 | ochłonąć rozpierzchłym.~Jedna z kul utkwiła w dachu kaplicy,
15 II,16 |         i działo rychtował, a z kul przelatujących nie więcej
16 II,16 |    swych ognisk, woląc ginąć od kul klasztornych niż marznąć.~
17 II,17 |        huku wystrzałów i świstu kul. Przy północnej baszcie
18 II,19 |      zadymiło i żelazne ptastwo kul przeleciało ze straszliwym
19 II,19 |        że już nie potrzebują ni kul, ni armat, że dość im jedną
20 II,41 |       trzy tylko, ale prochów i kul dostatek. Z obu stron Janowa,
21 III,4 |    przerwał panu Zagłobie świst kul, więc nie dokończył myśli,
22 III,6 |      dwakroć dał ognia.~Jedna z kul strzaskała kolano Rochowego
23 III,15|       zboża, które miały ich od kul zasłaniać, lecz oni w zapale
24 III,15|   ogniem napastników.~Lecz grad kul nie wstrzymał ich ani na
25 III,15|      wiru, gorąca, tłoku, gradu kul, ognia, dymu, jęków ludzkich
26 III,15|    widocznie zgiełkiem, świstem kul i srogą rzezią, na którą
27 III,15|         spadanie cegieł, łoskot kul wpadających przez okna,
28 III,27|    pluskała tak pod uderzeniami kul, jak pod ciężkim ulewnym
29 III,29|        w polu. Świst i stukanie kul przerażało ją; zamęt, bieganie
30 III,29|  inaczej. Z początku, gdy kilka kul przeleciało opodal, przybladła