Tom, Rozdzial

 1 II,15|             wysłał znów pułkownika Kuklinowskiego z wezwaniem do poddania
 2 II,15|     waszmość ten rozkaz - rzekł do Kuklinowskiego - bo tak myślę, że po okazaniu
 3 II,16|          zakładnika, Miller posłał Kuklinowskiego; pan Zamoyski i ksiądz Kordecki
 4 II,16| wspomniawszy na poselski charakter Kuklinowskiego, odrzekł głośno:~- Osobiście
 5 II,16|        pójdą na otręby - ja w tym! Kuklinowskiego nie chcą słuchać, posłuchają
 6 II,17|      chorągwie, które, prócz pułku Kuklinowskiego, odmawiały wręcz wszelkiego
 7 II,18|            stronę, znieważył mnie, Kuklinowskiego, tak jak nikt w życiu mnie
 8 II,18|           rzekł:~- Za zasługi pana Kuklinowskiego oddaję mu jeńca do dowolnego
 9 II,18|            Lgocie, gdzie stał pułk Kuklinowskiego.~Kmicic przez drogę modlił
10 II,18|       nieco opodal od kwater pułku Kuklinowskiego, w szczerym polu. Pułkownik
11 II,18|          Nie dla ciebie kompanijka Kuklinowskiego, bo Kuklinowski lepszy.
12 II,18|         waścią do pogadania!~Twarz Kuklinowskiego była siną, żyły wytężone
13 II,18|    odjąwszy wreszcie kwacz od boku Kuklinowskiego, przyłożył mu go na chwilę
14 II,18|           jeszcze wyrwał się z rąk Kuklinowskiego i zemsty nad nim dokonał,
15 II,18|           milczenia.~- To wyście u Kuklinowskiego służyli? - spytał znów Kmicic.~-
16 II,19|      wyrwać, ale pobić żołnierzy i Kuklinowskiego storturować... tego człowiek
17 II,19|          ostatniej naradzie wyzwał Kuklinowskiego na kawalerski parol. Byłem
18 II,19|        przypomniał; nie wskrzesisz Kuklinowskiego!~Tu zwrócił się do oficerów:~-
19 II,19|     Zbrożka Miller.~- To muszą być Kuklinowskiego. Mówię waszej dostojności,
20 II,19|      Żołnierz podjechał.~- Wy spod Kuklinowskiego?~- Tak jest.~- A gdzie reszta
21 II,19|   oficerowie, i weszli do wnętrza. Kuklinowskiego zdjęli już żołnierze z belki
22 II,19|          Zbrożek. - Wszyscy ludzie Kuklinowskiego rozbiegli się jak wyjarzmione
23 II,20|        mieli "passy", wydane przez Kuklinowskiego, a podpisane przez Millera,
24 II,20|          nie służy, chyba grasanci Kuklinowskiego, bo ci chcieli się skarbami
25 II,21|        może albo Kalińskiego, albo Kuklinowskiego? Spod Częstochowy?~- Nie
26 II,21|             Zaczekaliśmy na powrót Kuklinowskiego. Wówczas ja go kazałem do
27 II,21|        żeby Zbrożka, Kalińskiego i Kuklinowskiego przeciw Szwedom ekscytować.
28 II,21|     kolubrynie i męką zadaną przez Kuklinowskiego, opuściły go zupełnie -
29 II,34|   dowiedzieli, żem żyw?~- Od ludzi Kuklinowskiego. Ksiądz Kordecki wielką
30 III,8|       sposobem nie tylko się z rąk Kuklinowskiego uwolnił, ale jego samego