Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         tym dole woda.~- Woda w komnacie... słyszałyście?~- Tak jest...
 2  I,7  |       leje, że i pływać można w komnacie jako w jeziorze... Żaden
 3  I,14 |     chodzić szybkimi krokami po komnacie... Z zewnątrz dochodziły
 4  I,14 |         drugiej strony pycha.~W komnacie pociemniało, bo na knotach
 5  I,14 |          czuwający w przyległej komnacie Harasimowicz ukazał się
 6  I,19 |        Książę począł chodzić po komnacie mówiąc:~- Gdyby Horotkiewicza
 7  I,19 |        niespokojnymi krokami po komnacie i na czole jego znać było
 8  I,19 |     oczyma, chodzącego wciąż po komnacie; miał jeszcze trochę nadziei,
 9  I,20 |        po chwili znaleźli się w komnacie.~Zastali tam dwóch szlachty:
10  I,20 |      Miecznik począł chodzić po komnacie.~- Mogęż ja ufać słowu waszmości?~-
11  I,21 |       wstał i począł chodzić po komnacie. Od czasu do czasu ręce
12  I,21 |         nie daje, coś chodzi po komnacie... Jakoweś twarze zaglądają
13  I,25 |     krzesła i począł chodzić po komnacie.~- Nie obejdzie się to bez
14  I,25 |           a usłyszycie strzał w komnacie, tedy mi gruchnąć z garłaczy
15 II,7  |          I jął rzucać oczyma po komnacie, po czym wstał; książę Janusz
16 II,8  |        mody usta.~- Gdyby w tej komnacie było chociaż jedno, wraz
17 II,8  |   jeszcze istota czuwała w swej komnacie, a mianowicie Oleńka Billewiczówna.
18 II,21 |         później Kmicic stanął w komnacie królewskiej przed dostojnym
19 II,29 |         sali.~Wszyscy ludzie, w komnacie będący, padli twarzami na
20 II,29 | postępując ostrożnie, chociaż w komnacie widno było i tak od ognia.~
21 II,32 |         biegając jak szalony po komnacie, jął powtarzać:~- Gorze
22 II,34 |   chodził spiesznymi krokami po komnacie i milczał, nie chcąc przeszkadzać
23 II,36 |   starosta na trzy dni w swojej komnacie się zamknął, nikogo z dworzan,
24 II,41 |     znaleźli się obaj w osobnej komnacie, w której na kominie żarzyły
25 III,15|    pałacu. Zdobywano komnatę po komnacie, korytarz po korytarzu,
26 III,18|        na księcia, to wokoło po komnacie, wreszcie rzekł:~- We śnieli
27 III,18|     wpół i jął rozglądać się po komnacie, jakby zbudzony ze snu,
28 III,20|    chodzić spiesznym krokiem po komnacie i pięściami wygrażać, na
29 III,21|    chodzić szerokimi krokami po komnacie zapytując:~- Proszę, proszę!
30 III,32|         przy tym jak szalona po komnacie i powtarzając co chwila: "