Tom, Rozdzial

 1  I,2  |          obecnych:~- Chyba, że się fortuna odmieni !~A wszyscy zawrzaśli
 2  I,14 |          tę koronę, którą mi Bóg i fortuna na głowę kładą, tedy oddadzą
 3  I,19 |          ale sprobujemy. Gdyby tak fortuna przy tym zdarzyła Kmicica
 4  I,22 |       lepiej! Trzeba się zgodzić z fortuną!" - "Książę nie da nas ukrzywdzić!" - "
 5  I,23 |            głosem hetman - i nasza fortuna spadłaby tak nisko, jak
 6  I,23 |           abyś zmiarkował, jak się fortuna obróci. Chcę dobra ojczyzny,
 7  I,25 |         oczy i pójdę ślepo za jego fortuną. Straszny on czasem i niezbadany,
 8  I,25 |            jak nieprzebrana niemal fortuna czyniły z niego jedną z
 9  I,25 |      powinien to rozumieć, że jego fortuna musi zostawać w ręku Radziwiłłów.~
10  I,25 |             że jego dziewka i jego fortuna dla mnie rosną. Jako wierny
11  I,25 |             Ba! jako rzekłem, moja fortuna przy fortunie waszych książęcych
12 II,8  |            Ganchof rzekł:~- Choćby fortuna i urodzenie nie stawały
13 II,8  |            waszej książęcej, mości fortuną i urodzeniem wyrównać mogły.~-
14 II,11 |    spotykał ufających.~A tymczasem fortuna szwedzka rosła. Wieść, że
15 II,11 |          panowanie roztaczał; sama fortuna usuwała mu sprzed nóg wszelkie
16 II,17 |            pan Piotr - ale audaces fortuna juvat!~- Bywało się w gorszych
17 II,19 |         teraźniejszej klęski dawną fortuną się chlubić. Wszystko to,
18 II,24 |            wzniesiem, tym szwedzka fortuna upadnie niżej - twierdził
19 II,27 | konfederaci.~- Duch się odmienił i fortuna się odmieni - rzekł osłabionym
20 II,30 |    najechanej ojczyzny.~Rosła tedy fortuna królewska, podnosiła się
21 II,31 |    najechanej ojczyzny.~Rosła tedy fortuna królewska, podnosiła się
22 II,35 |           zapisane. Powiada, że to fortuna niemal radziwiłłowskiej
23 II,35 |         się trafić; natomiast może fortuna dziewce przepaść i na dojrzałe
24 II,35 |            Wreszcie... bo ja wiem! Fortuna piękna... ród, no! szlachecki,
25 II,37 |  Brzostowskich, a Brzostowscy moi. Fortuna pańska, nie ma co mówić,
26 II,38 |  Brzostowskich, a Brzostowscy moi. Fortuna pańska, nie ma co mówić,
27 III,1 |      wątpił, że jeśli Kazimierzowa fortuna przeważy, elektor po jego
28 III,10|             Tu nam się uśmiechnęła fortuna, a pod Sandomierzem nas
29 III,16|        jest księżniczka Anna i jej fortuna. Wiem to od Patersona, i
30 III,26|           Szwedów Drugiego poczęła fortuna to na tę, to na tamtą stronę