Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      pociągnął zarazem właśnie tą fantazją, tą wesołą swobodą i szczerością.
 2  I,3  |   konceptu przeszkadzał.~- Byle z fantazją! co ma być, niech będzie!
 3  I,5  |     własną rękę, pobudzany więcej fantazją rycerską niż patriotyzmem.
 4  I,5  |       Dalibóg, kawalerska w tobie fantazja! Okrutnie mi się to podoba,
 5  I,13 |           znajdzie się i wigor, i fantazja. Małośmy to ucierpieli,
 6  I,23 |        daleka niż z bliska. Dzika fantazja i zapalczywość Kmicica mogły
 7  I,25 |       miał pan Andrzej żelazne, a fantazja wracała mu z każdą chwilą
 8  I,25 |           nie przyjdzie szlachcie fantazja do głowy posadzić na stolcu
 9  I,26 |       całej?~- To widać niewielka fantazja w tej Europie, bo ja waszą
10 II,4  |       owszem: po sercu mi waścina fantazja. Już i to mi się podoba,
11 II,5  |     wydało, bo to i osoba inna, i fantazja nie taka jak u koniuchów,
12 II,13 |         się płomieniem. A gdy raz fantazja ludzka rozwinęła skrzydła
13 II,13 | żołnierzem zostać, gdyż widać, że fantazja u ciebie okrutna i pokora
14 II,17 |       gorzałki się napić... Co za fantazja w tym człeku! Albo on nałoży
15 II,19 |           rozumiem, skąd się taka fantazja w nim brała, skąd ta odwaga,
16 II,20 |          dniem każdym. Wesołość i fantazja, właściwa narodowi, mieszała
17 II,27 |          rozweselony pan. - To mi fantazja!~Lecz pan Służewski, nie
18 II,28 |           ale białogłowska u niej fantazja, a to wiedz, że gdy się
19 III,2 |  wydymając usta, sapiąc z okrutną fantazją, wytrzeszczając oczy i biorąc
20 III,3 |       sposobność - mówił z wielką fantazją na radzie wojennej - ojczyźnie
21 III,3 |           przyjechali z taką samą fantazją, i wiadomo, co z tego wypadło.~-
22 III,3 |        wreszcie odrzekł z okrutną fantazją:~- Powiedz panu Sapieże,
23 III,5 |            owszem, wargi z wielką fantazją wydął (któren gest przejął
24 III,5 |         razy nogami nakryje... Bo fantazja jeszcze jest, a póki fantazja
25 III,5 |     fantazja jeszcze jest, a póki fantazja nie zginie, póty i Rzeczpospolita
26 III,12|    zdumienia, poczęli wołać:~- To fantazja kawalerska!~- To żołnierz!~
27 III,13|    zdumienia, poczęli wołać:~- To fantazja kawalerska!~- To żołnierz!~
28 III,15|       wargi rzekł ze zwykłą sobie fantazją:~- A cóż! miłościwy panie!
29 III,28|           w kołpaczku nałożonym z fantazją na głowę oganiała, niby
30 III,30|           panem Kmicicem z wielką fantazją, brząkając w litaury, świszcząc