Tom, Rozdzial
1 I,4 | będzie z całej duszy, bo siła dobrego słyszał o was, i dawniej
2 I,7 | I pannę. Siła o niej dobrego powiadają. - Po całych dniach
3 I,8 | dodasz otuchy? nie rzekniesz dobrego słowa?~- Waćpan żądasz ode
4 I,10 | chcecie, powtarzam, pana dobrego, wspaniałego, wojownika
5 I,13 | Nie rzeknieszże mi dobrego słowa?~I począł patrzeć
6 I,13 | nie uczyniłem jeszcze nic dobrego... nie pojadę... Aż książę,
7 I,20 | człowiek, w którym, widać, tyle dobrego, co i złego mieszka - rzekł
8 I,20 | obok siebie zobaczymy.~- Dobrego zdrowia!~- Szczęśliwej drogi!~
9 I,22 | rozmysłu nie ma, żeby zło od dobrego, występek od cnoty odróżnić?..."~
10 I,25 | czas pokazać życzliwość dobrego sługi ku panu. Cokolwiek
11 II,4 | sprawiwszy konfederatom, a tyle dobrego Szwedom i Radziwiłłowi,
12 II,6 | do naszego elekta, pana dobrego, aby go w smutku pocieszyć,
13 II,6 | Ale przez ten czas siła dobrego może zrobić - rzekł pan
14 II,9 | jeszcze, nazywała tyranem dobrego Jana Kazimierza, posądzając
15 II,10 | czasów, pogrążonej ojczyzny i dobrego króla żałują. Szwedzi prześladowali
16 II,11 | jazdy, nie masz w nas nic dobrego, żadnej cnoty, jeno zło
17 II,15 | powtarzali. - Nic nas tu dobrego nie spotka!~Starszyzna nawet
18 II,15 | razie nic nie wróży ono nam dobrego. Patrzcie, waszmościowie,
19 II,16 | zaszło.~- Zali przyniósł co dobrego ten poseł? - spytał pan
20 II,20 | każde słowo królewskie, dobrego pana żałując, i ząprzysięgała
21 II,23 | prorokiem, ale jemu nic dobrego z oczu nie patrzy. Nadto
22 II,23 | zdaniem, tak ciężko było coś dobrego poradzić.~- Gdym wyjeżdżał
23 II,35 | Uczciwą ma twarz i na dobrego żołnierza wygląda.~- Rozpytywałem
24 III,3 | uczynić. Zaiste, więcej dobrego sprawisz otworzeniem bram
25 III,5 | może być więcej złego niż dobrego, bo pan kasztelan pisał
26 III,6 | do Wołodyjowskiego. - Nic dobrego nie będzie, bo u kasztelana
27 III,10| pana Koszyca, żołnierza dobrego. Ten w nich! Skoczą mu w
28 III,12| królewską, uczynili na cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo
29 III,13| królewską, uczynili na cześć dobrego pana huk tak srogi, że echo
30 III,30| świeżych wolentariuszów, ludu dobrego, ale nad którym siła trzeba
|