Tom, Rozdzial

 1  I,4  |      Ludziom godnym! familiantom!~- Żołnierzom zasłużonym !~- I exulom !~-
 2  I,5  |   podskarbiego. "Waćpanowie (mówili żołnierzom) jesteście wolentarzami
 3  I,9  |            żeby tak grzecznym jakim żołnierzom zachciało się potańcować,
 4  I,10 |         wojewoda - ale łatwiej wam, żołnierzom, o śmierci mówić niż nam,
 5  I,10 |             wódz dodawał ducha swym żołnierzom.~- Król to wszystkiemu winien! -
 6  I,14 |      szkockich. Książę kazał odejść żołnierzom. Zostali sam na sam.~Zdawało
 7  I,14 |           Kmicic.~- Zazdrościć wam, żołnierzom, którym wolno tak łatwo
 8  I,17 |   zaprzysięgli. Zali to myślisz, że żołnierzom jak my łatwo przyszło wypowiedzieć
 9  I,25 |              więc pan Andrzej kazał żołnierzom zdjąć juki z koni i roztasować
10 II,1  |          lekka się tylko zakropił i żołnierzom pić nie dał, bo postanowił
11 II,1  |         trzymać, i w tym celu kazał żołnierzom strażować przy drzwiach
12 II,3  |       będzie, jeżeli nie powiemy ni żołnierzom, ni czeladzi, dokąd jedziem.~-
13 II,4  |          służyć. Lepiej by było tym żołnierzom, niebożętom, pod hetmanem
14 II,4  |             może inaczej być, to ja żołnierzom waszej wielmożności wykupię
15 II,6  |         pasterz przegląda trzodę, a żołnierzom aż serca przybywało na widok
16 II,14 |        zwycięzców. Tak przynajmniej żołnierzom mówili pułkownicy; szli
17 II,15 |           okop, żeby się pokazywała żołnierzom i serce im do bitwy odejmowała.
18 II,17 |     okazując pogardę i lekceważenie żołnierzom, a wszczynając kłótnie z
19 II,17 |             czasu do czasu kosturem żołnierzom. Ci, mając ją za czarownicę,
20 II,37 | zapowiednich starym i doświadczonym żołnierzom, zaciągi szły więc we wszystkich
21 II,37 |        czynią. Podawano ich własnym żołnierzom za przykład.~Pan Sapieha
22 II,38 | zapowiednich starym i doświadczonym żołnierzom, zaciągi szły więc we wszystkich
23 II,38 |        czynią. Podawano ich własnym żołnierzom za przykład.~Pan Sapieha
24 II,41 |       Wybierajcie!! Nie wam, godnym żołnierzom, zdrajcy służyć! Niech żyje
25 III,1 |         przy ucztach i schlebiający żołnierzom. Teraz, gdzie się ukazał,
26 III,7 |            takie, że aż najstarszym żołnierzom łzy stanęły w oczach.~-
27 III,12|           gorzałkę i tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać kieszenie
28 III,13|           gorzałkę i tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać kieszenie
29 III,28|          żyłach. Mniej okazując się żołnierzom, nie pozwalając sobie buszować