Tom, Rozdzial

 1  I,5  |      taka wściekłość, że począł zębami zgrzytać. Jadąc wstrząsał
 2  I,5  |     leżał Zend z wyszczerzonymi zębami i wyszłymi na wierzch oczyma,
 3  I,14 |            rzekł ze ściśniętymi zębami Kmicic.~Radziwiłł potrząsnął
 4  I,16 |     rozdrażniony, gotów chwycić zębami za rękę pana.~Wszystko to
 5 II,1  |         Tu zgrzytnął pan Kmicic zębami, wyciągnął ręce ku Żmudzi,
 6 II,7  |        zabije. Trząsł się cały, zębami zgrzytał, palcami oczy zatykał,
 7 II,14 |         szczerze, że aż błysnął zębami jak wilk:~- Albo to nam
 8 II,18 |     przerażą, jak Miller będzie zębami zgrzytał, jak będzie poglądał
 9 II,18 |      Kuklinowski zatrząsł się i zębami zazgrzytał.~- Lepiej o tym
10 II,19 |            A co my poczniem?... Zębami tej skały nie zgryziem!
11 II,22 |        znaleźć.~Zgrzytał jednak zębami, kipiał jak war, szarpał
12 II,28 |       ludzie istotnie zgrzytali zębami, myśląc o Częstochowie.
13 II,28 |    koniec wąsa do ust wkładać i zębami go przygryzać, na koniec
14 II,33 |       opowiadać i choć przy tym zębami zgrzytał i aż kołpaczkiem
15 II,33 |        pieśń błyskając przy tym zębami i przewracając oczy. Za
16 II,41 |    trząść się zaczął tak, że aż zębami kłapał. Wreszcie rzekł:~-
17 II,41 |     Kmicica i szczękając ciągle zębami, rzekł:~- Proszę za sobą...
18 III,4 |       na trupa; jedni szczękali zębami z febry, drudzy kładli się
19 III,6 |        za włosy, wąsy, gryziono zębami; ci, którzy spadli z koni,
20 III,6 | umierali ponuro, z zaciśniętymi zębami; żaden rąk nie wyciągnął,
21 III,6 | poumierali gryząc się wzajemnie zębami lub szarpiąc się pazurami.
22 III,9 |    odzyskał oddech i szczękając zębami, tak począł przerywanym
23 III,15|       od prochu, ze ściśniętymi zębami i zdziczałymi oczyma, walących
24 III,17|      musiałeś już jak strzyga z zębami na świat się urodzić. Kat
25 III,20|   koniec ozwał się zgrzytnąwszy zębami:~- Wolałem wojewodę wileńskiego,
26 III,21|       to aż mu twarz bielała, a zębami tak skrzypiał jak drzwiami.~-
27 III,23|       drzwi.~Sakowicz zgrzytnął zębami i wyszedł.~Tego samego dnia
28 III,26|      koniec zgrzytnął strasznie zębami i rzuciwszy się na ławę,
29 III,27|       Bogusława, z zaciśniętymi zębami, leżąc prawie na szyi rumaka,