Tom, Rozdzial
1 I,1 | dalibóg, nie dam sobie w wąsy dmuchać; zresztą, mniejsza
2 I,3 | chwycili się rękoma za wąsy.~Pan Kokosiński zmieszał
3 I,3 | Więc poczęli ciągnąć się za wąsy, mruczeć, kłaść ręce na
4 I,5 | bez oczu, nosa i ust tylko wąsy ogromne sterczały z tej
5 I,9 | Kmicic milczał i gryzł wąsy, Wołodyjowski mówił dalej:~-
6 I,12| Długie, zwieszające się w dół wąsy nadawały jej wyraz posępny
7 I,12| spiczastą płową brodę i wąsy rozstrzępione na końcach
8 I,16| zaraz!~Radziwiłł zagryzł wąsy.~- Zapisałem mu wczoraj
9 I,20| poczynał się niecierpliwić i wąsy gryzł, goście spoglądali
10 I,22| do sąsiadów, a ci gryźli wąsy, by się nie roześmiać, widocznie
11 I,22| Oczy wyszły im na wierzch, wąsy poruszały się na zaczerwienionych
12 II,2 | brwi krzaczaste i takież wąsy, pod którymi sterczała wysunięta
13 II,4 | temu Pan Bóg daje.~Kmicic wąsy gryzł, bo go pusty śmiech
14 II,6 | rozumnej i dobrotliwej. Wąsy miał już siwe, równo nad
15 II,8 | krogulczy i zadarte do góry wąsy; wyglądał jak duch ciemności,
16 II,8 | Janusz gładził swe długie wąsy z zadowoleniem, a na koniec
17 II,10| kiedy miałem jeszcze rude wąsy i umysł cielesnymi humorami
18 II,10| humorami zaćmiony, ale dziś mam wąsy siwe i eksperiencję siedmdziesięciu
19 II,17| niego był Szwed wyśmienity. Wąsy podkręcił pod oczy i rozczapierzył
20 II,18| mu się jak dwa węgle, a wąsy poczęły drgać. Więc nie
21 II,18| chwilę pod nos; osmalił wąsy, rzęsy, i brwi, po czym
22 II,19| ma spieczony i osmalone wąsy. Musiał zmarznąć albo zatchnął
23 II,28| pan Roch i nastroszywszy wąsy począł poglądać po obecnych,
24 II,29| wydawał się jeszcze większy, i wąsy jak wiechy. Ubrany był w
25 II,34| oczy w posiłek, wargi i wąsy mu drgały, lecz siąść przy
26 II,37| szwedzki wicher zakręconą, a że wąsy podczesywał do góry, był
27 II,38| szwedzki wicher zakręconą, a że wąsy podczesywał do góry, był
28 III,6| chwytano się za włosy, wąsy, gryziono zębami; ci, którzy
29 III,8| tłustszą i większy podbródek; wąsy nosił na kształt sznureczków,
|