Tom, Rozdzial

 1  I,3  |        z gęby! - rzekł groźnie.~Umilkli; widać się go bali, chociaż
 2  I,5  |      chcesz?~- Bądź uczciwy!...~Umilkli oboje i nastała cisza. Słychać
 3  I,7  |          nie wasz!... Precz!...~Umilkli wszyscy bojąc się gniewu
 4  I,11 |         całym kraju rozleją.~Tu umilkli wszyscy. Jan siedział z
 5  I,12 |       pan Jan Skrzetuski.~Na to umilkli wszyscy i ze strachem przez
 6  I,15 |       aż w stawach trzeszczało. Umilkli. Jeno pan Michał gwizdał
 7  I,15 |      nie myślę waści pocieszać.~Umilkli i przez jakiś czas słychać
 8  I,15 |       Skrzetuscy i Wołodyjowski umilkli mając pełne piersi nieszczęścia,
 9  I,17 |            Oj! - rzekł Zagłoba.~Umilkli na chwilę; tymczasem wóz
10  I,17 |         odrzekł żołnierz.~Jeńcy umilkli.~Od czasu do czasu tylko
11  I,17 |        i zdychaj!...~Pułkownicy umilkli, ale widocznie nie sam tylko
12  I,26 |      cię proszę: nie nudź mnie!~Umilkli obaj.~Jednakże ze słów Kmicica
13 II,1  |   Soroka umilkł nagle, a za nim umilkli i inni, jakby zdjęci przestrachem.~-
14 II,1  |  liściach szeleszcze.~Żołnierze umilkli i nadstawili uszu. W pobliżu
15 II,1  |        jakoby się diabeł żenił.~Umilkli znowu i poczęli drzemać,
16 II,7  |      listy! te listy!...~Bracia umilkli na chwilę, po czym Bogusław
17 II,12 |         więcej... Bodaj was!...~Umilkli wszyscy, zdziwieni, i widok
18 II,13 | przerazić zakonników; na koniec umilkli; jeden z nich oderwał się
19 II,15 |       ponuro Miller.~Oficerowie umilkli. Po chwili dopiero Sadowski
20 II,17 |  szkaplerzyk na szyję włożyć...~Umilkli obaj; milczenie było dokoła,
21 II,21 |      wierności zaręczają?~Na to umilkli wszyscy, a król zasępił
22 II,22 |    otaczających, że obaj młodzi umilkli i zmieszali się wspomniawszy,
23 II,41 |     lecz na widok gołych szabel umilkli. Jeden wszelako zawrócił
24 III,5 |         które o tym zapominają! Umilkli wszyscy, bo bardzo potężnie
25 III,6 |  skoczym?...~- Zamknij gębę!~Tu umilkli i pan Roch modlić się począł
26 III,10|  mruknął pod nosem Charłamp.~Tu umilkli na chwilę, jeno od czasu
27 III,11|         że aż ucztujący w izbie umilkli.~- Co to jest? - spytał
28 III,18|         innego ślubu.~Na chwilę umilkli i poczęli się śmiać obaj,
29 III,27|         rękę podniesie.~Rycerze umilkli zaraz.~Księcia Michała kochano