Tom, Rozdzial
1 I,8 | Choćbyś i garniec miał, toś chłop, a Pakosz szlachcic.~-
2 I,8 | Jeśliś ty z bojarów putnych, toś gorzej niż chłop, boś zdrajca.
3 I,8 | włożył. Kiedy on ci lepszy, toś ty istotnie nie dla mnie.~
4 I,8 | Pacunelów, to policzysz.~- Toś i do Pacunelów już trafił?
5 I,9 | nie równać się z Michałem. Toś to waćpan ten sam Wołodyjowski,
6 I,17 | pieczętuję.~- Dla Boga! toś waść naprawdę mój krewniak!~-
7 I,17 | zbyt ani głowa, ani ręka.~- Toś tedy waćpan zaraz do Upity
8 I,22 | odrzekł pan Jurzyc.~- O, toś mi waść w myśl utrafił.
9 I,23 | jeszcze będzie płakała, toś ba- i -bardzo!~- Ja proszę
10 II,1 | z rozkazem przysłali.~- Toś ty ich?~- Ja byłem ich,
11 II,3 | go na gościńcu szukasz, toś hultaj! - Bóg świadkiem
12 II,3 | więcej człowiek zostanie.~- Toś roztropnie wykalkulował -
13 II,8 | tydzień uderzę na Sapiehę.~- Toś Radziwiłł! - rzekł Bogusław.~
14 II,9 | ciekawie i skwapliwie:~- Toś waćpan z Prus Książęcych?...
15 II,9 | się być z Prus Książęcych, toś sam może luter?~- Niech
16 II,16 | pierwsi chrześcijanie... Toś waćpan chciał rzec?~Następnie
17 II,16 | słyszałem.~- No, proszę... toś waść z Litwy?... I tam bywają
18 II,23 | rozmowę, spytał nagle:~- Toś waść był w Kiejdanach u
19 II,23 | Rajtar!~- Na miły Bóg! Toś i języka przywiózł? Jakże
20 II,35 | oburzeniem pan Szurski - toś waść ze spiżu czy co?~-
21 II,36 | rzekł łagodniej:~- Jakże? Toś waćpanna nie w zmowie?...
22 II,42 | Hetman ścisnął go za głowę.~- Toś mi brat! - rzekł - a żem
23 III,9 | któregom w jasyr wziął.~- Toś waść wziął jenerała? - spytał
24 III,11| jakie wojsku wyprawuje.~- Toś waść rad, żeś do mnie wrócił?~-
25 III,16| kolano. - Wiem, iż coś rzekł, toś rzekł w szczerości serca,
26 III,17| wysokości na skrypt oddać.~- A toś mi z nieba spadł i ów szlachcic
27 III,24| sami Warszawę zdobywali!~- Toś to niby waćpan ją zdobył?~-
28 III,25| sami Warszawę zdobywali!~- Toś to niby waćpan ją zdobył?~-
29 III,26| żałosny termin patrzyli.~- Toś tam nie był?~- W bitwie
|