Tom, Rozdzial

 1  I,12 |             książę wojewoda myśli o Szwedach.~To rzekłszy pan Wołodyjowski
 2  I,13 |             o postępach Szwedów i o Szwedach samych, przeciw którym,
 3  I,17 |              aby zasięgnąć języka o Szwedach, ale niewiele można się
 4  I,19 |        zarazem, nie poprzestając na Szwedach, przeciwko dysydentom się
 5  I,23 |          uczynić, gdyby wprzód przy Szwedach się opowiedział. Że zaś
 6  I,23 |         chciał szczerze stanąć przy Szwedach, tedyby Jan Kazimierz nie
 7  I,24 |            w księciu Radziwille i w Szwedach, a kto inaczej myśli, a
 8  I,25 |             protestanci, nie chcą o Szwedach słyszeć i do oporu się gotują.
 9 II,5  |      podjazd wysłałem, aby języka o Szwedach zasięgnąć, bom nie wiedział,
10 II,9  |             nie mówią między sobą o Szwedach i o nowym panowaniu szczerze.
11 II,10 |           duszą i ciałem stali przy Szwedach. Stał więc w całej świetności
12 II,10 |     szlachta i magnaci stawali przy Szwedach, a lud prosty najwięcej
13 II,18 |           brali, chyba się coś przy Szwedach znalazło.~- Jak to przy
14 II,18 |             znalazło.~- Jak to przy Szwedach?~- Bo my chcieli choć i
15 II,20 |             donosili o pojedynczych Szwedach lub pomniejszych oddziałach,
16 II,27 |          przymarzają!~- Dla Boga! O Szwedach waść powiadaj, nie o mrozie! -
17 II,30 |             który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie było trzeba,
18 II,31 |             który jeszcze stał przy Szwedach. Tam, gdzie było trzeba,
19 II,33 |           oni kraju naniszczą... Po Szwedach i po nich jednego dachu
20 III,1 |         Zbrożka i Kalińskiego, przy Szwedach jeszcze zostające.~Radość
21 III,3 | wypróbowania swych dział i murów na Szwedach. Mniemał przy tym, i bardzo
22 III,5 |         rękę. Na kim się skrupi, na Szwedach się zmiele, a zasługa czyja?
23 III,6 |       zaprowadzić.~- Byle się to na Szwedach skrupiło, byle się skrupiło,
24 III,6 |          które pierwsze znać dało o Szwedach w Rudniku, a teraz skoczyło
25 III,6 |           także pierwszy dał znać o Szwedach, a potem w największym ukropie
26 III,7 |            rodzili. Oto skóra by na Szwedach spierzchła, żeby owe afekta
27 III,9 |              da Bóg, wypoczniemy po Szwedach!~- Wolę już Szwedów niż
28 III,15|     Warszawie. Polakom, którzy przy Szwedach jeszcze służyli, udzielono
29 III,21|           niechcenia:~- Oho! już po Szwedach!~Stary zaś pan Tomasz nie