Tom, Rozdzial

 1  I,2  |     spotkaniu niezrównany. Trzeci z kolei szedł Rekuć - Leliwa, na
 2  I,4  |        szlachta rozochociłaby się z kolei, bo przeciw potańcowaniu
 3  I,5  |            świecił dalej... Drugi z kolei leżał Zend z wyszczerzonymi
 4  I,5  | przedśmiertne przerażenie. Trzeci z kolei, Ranicki, oczy miał przymknięte,
 5  I,5  |            sztychem zadaną. Piąty z kolei leżał olbrzymi pan Kulwiec-Hippocentaurus
 6  I,7  |           Kmicic odbił i przyciął z kolei, pan Wołodyjowski znów odbił.
 7  I,12 |            hetmanów.~Brał ich też z kolei w ramiona i wyściskawszy,
 8  I,12 |          dumny pan począł podawać z kolei rękę panu Zagłobie, dwom
 9  I,17 |         Beznogi!~Pan Roch chwycił z kolei Józwę za połę i poła została
10  I,22 |             Pan Szczaniecki wstał z kolei i wzniósł kielich.~- Tak
11  I,26 |          zipnął... A jam nie czekał kolei.. Panie wachmistrzu ! on
12 II,5  |             was pójdzie i będzie po kolei znosił, jeżeli się w kupę
13 II,6  |            Ale gdy w zmiennej losów kolei zamek tykociński został
14 II,7  |            za bogatych. Owóż, gdy z kolei losów tak wypadło, że Radziwiłł
15 II,14 |           rzekł wyniośle.~Millera z kolei obruszył ton, jakim powyższe
16 II,16 |             Książę Heski wystąpił z kolei na środek izby i rzekł ostentacyjnie:~-
17 II,21 |     szczętem przypalony!~Więc gdy z kolei i Kmicic wrócił, król wstał,
18 II,34 |              Wołodyjowski osadził z kolei szkapę.~- Czołem! - rzekł -
19 II,37 |             podziękował z serca i z kolei począł mówić o Anusi, którą
20 II,38 |             podziękował z serca i z kolei począł mówić o Anusi, którą
21 II,40 |        skrytych zbójców nasyła...~Z kolei zdumiał się pan Sapieha.~-
22 III,4 |    Chorągiew polska przyspieszyła z kolei biegu i okazało się, że
23 III,6 |             koni.~Szandarowskiemu z kolei zaświeciły się oczy; lecz
24 III,16|      piątego Ketlinga, a szóstego z kolei Sakowicza, choć ten siłę
25 III,16|           się z psami i wszystkie z kolei rozciągał, książę, przybrany
26 III,16|            tobie, pani.~Teraz ona z kolei zapłonęła jak róża purpurowa.~
27 III,21|       świadka posłyszeć.~Pan Bies z kolei wyprostował się jak po służbie
28 III,30|     tatarska podchodziła ku niemu z kolei, mając zakarbowany na laskach
29 III,32|        słabej pannie Kulwiecównie z kolei zostać musiała, przy której