Tom, Rozdzial

 1  I,4  |         zobaczy, czemu by człek na człeka nie miał fuknąć! My pojedziem
 2  I,7  |          tobie serce, żeś dla tego człeka nie bała się pokrwawić.~
 3  I,12 | podskarbiego Gosiewskiego, zacnego człeka, o to zagniewan, że ten
 4  I,14 |            czego umysł zwyczajnego człeka objąć nie zdoła. Ale mówię
 5  I,17 |            nie znacie jeszcze tego człeka, a ja już wam dziś przysięgnę,
 6  I,17 |            na śmiech i na konfuzję człeka na razi.~- A jakże! - rzekł
 7  I,24 |      powiadali o nich, że co który człeka przebódł, to mu mówił: "
 8  I,25 |            nim słyszał, miał go za człeka własnego pokroju.~- Siadaj,
 9 II,2  |     potężni i nie tylko prywatnego człeka, ale i całą Rzeczpospolitą
10 II,4  |        kładąc za każdym uderzeniem człeka na ziemię; tuż za nimi następował
11 II,4  |           się, choć mnie, ubogiego człeka, na wiele nie stać... Po
12 II,5  |        błogosławić. U mnie dość na człeka spojrzeć, żeby wiedzieć,
13 II,7  |            niego jakiego zręcznego człeka; niech jedzie, niech z nim
14 II,16 |           przyjęli go jednak, jako człeka nieodpowiedniej godności.~
15 II,19 |             Otwórzta tam bramy! Ni człeka w obozie!~- Szwedzi odeszli!
16 II,20 |           wszyscy by co do jednego człeka przy nim stanęli i wojsko
17 II,22 |              Srodze może uczciwego człeka zaboleć takie pytanie, a
18 II,23 |           jednego konia, a w wózku człeka. Królewscy ludzie zatrzymali
19 II,28 |        zacnej krwi, miała pójść za człeka tak podłej kondycji?...
20 II,34 |           osłabł. Mało gdzie teraz człeka kawałkiem chleba poczęstują,
21 II,40 |         Onegdaj złapano za Janowem człeka, zbója, który już raz do
22 II,40 |            pobrać... Wysłałem tego człeka, ażeby mi o niej dał wiadomość...
23 III,2 |     świadkami, gdy pana Żyrskiego, człeka znacznego, kazał po majdanie
24 III,3 |           Zagłoba.~- Można by ich, człeka po człeku, palcem rachować.~-
25 III,5 |            nie wskóra. Wreszcie do człeka tak wielkiego rodu we dwóch
26 III,6 |      takiego, co by tak drażliwego człeka ubość mogło.~I żałował niektórych
27 III,14|   najlepiej parę chorągwi posłać i człeka, któren by umiał być tam
28 III,15|          spracowanych ludzi. Człek człeka nie mógł dojrzeć w ciemności,
29 III,20|            ojczyzny i bezczestnego człeka. Mógł on przecie polec,