Tom, Rozdzial

 1  I,5  |       jeno w sercu rycerza wrzała burza. Droga do Lubicza wydała
 2  I,10 |         ku Wielkopolsce, na którą burza najpierw mogła się zwalić.
 3  I,10 |        Bóg jeden wie teraz, która burza groźniejsza.~- Ale piechota,
 4  I,10 |         pruskich.~Teraz więc, gdy burza szwedzka oderwała ich od
 5  I,10 |        nieprzyjaciół, którzy jako burza zbliżają się ku nam od morza.
 6  I,10 |       szabel zabłysło i prawdziwa burza rozpętała się w obozie.~-
 7  I,10 |   pierwsze uderzenia wiatru przed burzą. Wahały się serca, wahały
 8  I,13 |       wstrząsnęło borem. Lecz nim burza wybuchła, siwy jak gołąb
 9  I,15 |        się wydostać stąd. Idą jak burza! Wszystko łamią!~- Hę? Jak
10  I,19 |        pana Wołodyjowskiego noc i burza z deszczem ulewnym przerwały
11  I,21 |        był w duszy, że się na tym burza skończyła. Radziwiłł zaś,
12  I,26 |        Bogusław roztrącił ich jak burza, wypadł z majdanu na drogę
13 II,14 |        jak boki okrętu otoczonego burzą i rozbójnikami. Ryk dział
14 II,20 | natychmiast zapalał się w drugim. Burza straszliwa zawisła nad głowami
15 II,35 |       przez nią jeden na drugiego burzą i szablami na się trzaskają.
16 II,36 |           jednak uspokoiła się ta burza. Przez czwarty i piąty dzień
17 II,42 |          i oddział rzucił się jak burza, ogarnął piechotę, otoczył
18 III,8 |          skąd się wzięła ta nagła burza po pogodzie, wreszcie i
19 III,15|            jak pomruk morza przed burzą. Od chwili do chwili cichł;
20 III,15|       złowrogie. Przysiągłbyś, że burza idzie z oddali, że wybuchnie
21 III,15|         szlachty i w mgnieniu oka burza wybuchła straszliwa. Czterdzieści
22 III,15|       groźnie przeciw ciemięzcy i burza poczęła lecieć z wściekłością
23 III,16|        Białowieży, a później, gdy burza przejdzie, klasztor. Tam
24 III,20|          lud zbożny powstawał jak burza w obronie swej Królowej.
25 III,23|  poruszoną. Anusia zaś wpadła jak burza do Oleńki.~- Oleńka! przyszedł
26 III,26|       leżą jako żyto, przez które burza przejdzie, a oni już hen
27 III,27|         mit uns!", zagrzmiały jak burza i stał się cudny widok.
28 III,29|           Syna, i Ducha Świętego! Burza to przeleciała!~- Noga żywa
29 III,31|    Przeszła wprawdzie jeszcze raz burza między Krakowem, Warszawą