Tom, Rozdzial

 1  I,11 |     kolanach, oczy wbił w ziemię i zamyślił się ponuro, pan Stanisław
 2  I,12 |         powierzona.~Jan Skrzetuski zamyślił się i rzekł po chwili:~-
 3  I,14 |         wpatrzył się w te blaski i zamyślił się głęboko.~Z wolna poczęło
 4  I,15 |           hetman nade mną.~Zagłoba zamyślił się na chwilę.~- Dajże mnie
 5  I,16 |        wsparł dłonie na kolanach i zamyślił się.~- Mirskiego i Stankiewicza
 6  I,17 | przeczuwałem coś złego.~Pan Michał zamyślił się i po chwili rzekł:~-
 7  I,23 |         rzekł do Ganchofa.~Po czym zamyślił się głęboko.~
 8  I,26 |            odrzekł nic; książę zaś zamyślił się przez chwilę, po czym
 9 II,1  |      sercem.~Tymczasem pan Andrzej zamyślił się głęboko, nagle ocknął
10 II,2  |    rozmawiać, wziął głowę w ręce i zamyślił się głęboko. Po czym wstał
11 II,7  |           Kmicicem obmyślę.~Janusz zamyślił się na chwilę.~- Nie dam
12 II,8  |        zawisło.~- Wszelako... - tu zamyślił się posępnie książę Janusz.~-
13 II,11 |             Wsparł głowę na ręku i zamyślił się. Zdawałoby się, że słucha
14 II,15 |           utkwiwszy oczy w ziemię, zamyślił się głęboko; nagle z zadumy
15 II,18 |       bęben każę uczynić...~Miller zamyślił się; nagle podejrzenie błysło
16 II,19 |       wytłumaczył słowa żołnierza, zamyślił się. Rzeczywiście, tacy
17 II,20 |          wasza miłość!~Lecz Kmicic zamyślił się i nie od razu mówić
18 II,22 |          bez eskorty jechała? Król zamyślił się nieco i począł swoim
19 II,28 |         Zagłoba wziął się w boki i zamyślił się przez chwilę, jakby
20 III,5 |        głęboko nad słowami Zagłoby zamyślił. Znał i on ambicję pana
21 III,5 |       chybiło to, com własną głową zamyślił? Gadaj! Źleś to wyszedł
22 III,24|       głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił skorzystać z jego ku sobie
23 III,24|            było odpowiedzi. Duglas zamyślił się. Nagle zadumę przerwał
24 III,24|      Babinicz tędy przechodzili.~I zamyślił się znowu, bo sam dobrze
25 III,25|       głowę, a gdy to nie pomogło, zamyślił skorzystać z jego ku sobie
26 III,25|            było odpowiedzi. Duglas zamyślił się. Nagle zadumę przerwał
27 III,25|      Babinicz tędy przechodzili.~I zamyślił się znowu, bo sam dobrze
28 III,27|          tupał, a pan Wołodyjowski zamyślił się przez chwilę, po czym