Tom, Rozdzial
1 I,3 | migotając w oczach, zdawały się uciekać gdzieś w tył za sanie, a
2 I,5 | mieszczan żołnierz musi się uciekać do gwałtów, zwłaszcza taki
3 I,14 | się jak piskorz. Chciał uciekać za Billewiczami, warty go
4 I,17 | a z kulą we łbie ciężko uciekać. Ale ja wiedziałem z góry,
5 I,20 | miecznik.~- Waszmość musisz uciekać. My jedziem na Podlasie,
6 I,20 | Jakże tu teraz jechać, jak uciekać, gdy dziewka ledwie żywa?...
7 I,20 | Wsadzim pannę w kolaskę, bo uciekać waćpaństwo musicie, gdyż
8 I,25 | już wprzód chcieli w lasy uciekać, tośmy rozmyśliwszy się
9 I,26 | sosny przydrożne zdawały się uciekać w tył w popłochu; mijali
10 II,10 | długi jej do nóg. Chciała uciekać, nie puścił i całując jej
11 II,15 | obrócić, w którą stronę uciekać. Niektórzy, nie pomiarkowawszy
12 II,16 | ogień, z wyciem i rykiem uciekać poczęli od twierdzy, gęsto
13 II,17 | prosto do klasztoru nie mogę uciekać.~- Czemu nie możesz? - pytał
14 II,40 | jedni nie mogli już dłużej uciekać, drudzy gonić. Tymczsem
15 III,6 | widocznie ratować króla, zamiast uciekać zawrócił konia. Pan Roch
16 III,14| się porwali.~- Dokąd mają uciekać?~- Do puszcz i puszczami
17 III,16| serc niewieścich Miałżeby uciekać się do siły lub odurzających
18 III,16| siebie: co czynić, dokąd uciekać, gdyż tu i tam groziła zguba,
19 III,17| dlatego, żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś
20 III,21| myślisz, że jak zechcemy uciekać, to oni nie przeszkodzą?~-
21 III,21| tacy. Nie można inaczej uciekać, jeno do wojsk.~- Ba, będę
22 III,23| gdy ich nie ma, to na nic uciekać z Taurogów, bo można życie
23 III,23| bo i Anusia nie chciała uciekać, i w kraju coraz straszniej
24 III,23| Billewiczami do Prus chcesz uciekać?~- Nie przed panami Billewiczami -
25 III,23| zaraz w progu. - Musimy uciekać! Kiedy? - spytała dzielna
26 III,28| wydębić) - słyszałam, iż uciekać mamy. Zali to nie wstyd
27 III,28| natarczywością musiałam uciekać i w obozie szukać schronienia.
28 III,29| tysiące! Ziemia zdaje się uciekać spod ich nóg, a ci lecą
|