Tom, Rozdzial
1 I,2 | strzału przerażona czeladź.~- Precz! precz! - krzyknął Kmicic. -
2 I,2 | przerażona czeladź.~- Precz! precz! - krzyknął Kmicic. - Raz!
3 I,4 | oni winni i muszą pójść precz, nie tylko z Lubicza, ale
4 I,4 | ukazując ręką na drzwi:~- Precz stąd! - rzekła.~Warchołowie
5 I,4 | spotkała.~- Kazać pójść precz takim jak my kawalerom! -
6 I,4 | ochotą, a zamróz pójdzie precz!~- Kiedy potańcować, to
7 I,4 | At! co gadać! poszli precz! - rzekł z flegmą Józwa.~
8 I,5 | oficyjerom kazała pójść precz z mego domu!~Oleńka spodziewała
9 I,5 | poprawiać.~- Kazałaś im pójść precz? - spytał~- Tak jest.~-
10 I,5 | stanąć w Lubiczu?~- Ruszaj precz! - odpowiedział Kmicic.~
11 I,5 | odskakując jakby na widok węża. - Precz, na wieki !..~
12 I,7 | Teraz on mój, nie wasz!... Precz!...~Umilkli wszyscy bojąc
13 I,9 | ścigała, ale potem kazała iść precz i nie pokazywać się na oczy.
14 I,13 | wstrętem w twarzy i zgrozą.~- Precz... zdrajco! - odpowiedziała
15 I,21 | renegata. Ot, co jest! A tu precz książę pan każe coraz więcej
16 I,21 | miał odstąpić, to już sobie precz poszedł!~- Nie zwódź, sam
17 II,13 | niż obrońcami Marii?!... Precz z moich oczu! Niegodniście
18 II,13 | nas tu czeka, polec!... Precz! Precz!~- Niegodniśmy -
19 II,13 | czeka, polec!... Precz! Precz!~- Niegodniśmy - odrzekł
20 II,13 | murami sługi gotowe...~- Precz! - powtórzył pan Andrzej.~
21 II,18 | pójdą sobie, co najmniej, precz tego samego dnia i przejdą
22 II,19 | mający, wyprowadzają się precz na dwa i trzy dni przedtem;
23 II,34 | wytrzeszczając oczy.~- Ruszajcie precz! - zawołał Kmicic.~Chłopcy
24 III,11| zakrzyknął na Tatara - i sam precz z konia!~Tatar skoczył z
25 III,16| myślał, jakby ich grzecznie precz wyprawić, ale ich sobie
26 III,18| Nie przed tobą, sługo! Precz!~Sakowicz skoczył jak opętany.~
27 III,19| przywieźli i po co każą precz. Chciał coś za fatygę, że
28 III,23| którym obaście z księciem precz umykali, pewnie byłbyś waćpan
|