Tom, Rozdzial
1 I,6 | coraz większa przychodziła owej ubogiej szlachcie ochota
2 I,6 | niezgoda wewnętrzna stawała owej możności na przeszkodzie,
3 I,14 | także. Może, gdyby wszedł do owej sali, w której odbywała
4 I,20 | wjazdu, dopełniały obrazu owej rezydencji zamożnego rodu
5 I,25 | zainteresowała wiadomość o owej bitwie, więc pytał dalej:~-
6 I,25 | wiedział, że się właśnie w owej chorągwi znajduje. Tymczasem
7 II,9 | szczerze pomiędzy sobą, co o owej odmianie myślą, chętnie
8 II,14 | narodu. Siła nam zależy na owej szlachcie, która się tak
9 II,15 | wytargować.~Wieczorem więc, po owej strzelaninie, wysłał znów
10 II,15 | przyjrzawszy się bliżej owej myśli, uznał ją za godną
11 II,17 | strony szańca, z której pysk owej kolubryny wygląda, nie ma
12 II,19 | dopiero, wychodząc przeciw owej kolubrynie, rzekł mi: "Jeśli
13 II,19 | działami szwedzkimi nie było owej kolubryny, która sama jedna
14 II,27 | radosnym, że i naród do owej naprawy dojrzał, że gotów
15 II,29 | stu jak on. Lecz czemuż owej grozy i tajemniczej siły
16 II,40 | się z nami możecie. Co się owej panny tyczy, nie pod moją
17 II,42 | upatrzoną ofiarę.~W kupie owej brzmiały rozdzierające wrzaski: -
18 III,3 | tylko raz po razu łyskało w owej chmurze i grzmot huczał
19 III,4 | Małopolski, cieszył się z owej stateczności chłodów, twierdząc,
20 III,4 | zatracenie, podobny był do owej świetnej armii, która swego
21 III,8 | mu nigdy z ust, nie było owej dobroci serca, która takim
22 III,9 | sobie na Zawiślu. Na radzie owej postanowiono, iż pan Sapieha
23 III,9 | niedługo już trwała bitwa. Z owej chmury poczęły się wysuwać
24 III,15| ciemnej sieni.~W ciemności owej wnet błysły wystrzały muszkietów,
25 III,16| popychali jeszcze Oleńkę po owej pochyłości, śpiewając od
26 III,20| rycerzy, przeto, zwłaszcza po owej wiadomości, wyobraziła go
27 III,21| co jak teraz słyszę, po owej obronie zaszło, miarkuję,
28 III,32| początkach nieszczęsnej owej szwedzkiej inkursji po stronie
|