Tom, Rozdzial

 1  I,4  |                jest możny pan! Ten ich miłuje i osłania, i przy nim się
 2  I,5  |             jak śnieg przy płomieniu.~"Miłuje mnie! nie masz wątpliwości!" -
 3  I,5  |             będę żył inaczej... bo cię miłuję... Dla Boga! serce mi się
 4  I,5  |          ryknąć płaczem i czuł, że tak miłuje tę dziewczynę, jak nigdy
 5  I,8  |              tamtego jeszcze pamięta i miłuje?"~- Nie może być! - powtórzył
 6  I,8  |       zakrzyknął - ona tamtego jeszcze miłuje... nie może inaczej być.~
 7  I,8  |               po tym wszystkim jeszcze miłuje, to i nie przestanie go
 8  I,8  |              niego pójdzie, chociaż go miłuje, bo ją ciężko zawiódł i
 9  I,9  |               echo Kmicic.~- Bo ciebie miłuje.~Było to więcej, niż słabe
10  I,9  |             waść wiesz, że ona... mnie miłuje?~- Bo mam oczy i patrzę,
11  I,9  |               Powiedziałem, że waćpana miłuje, nie powiedziałem, że cię
12  I,9  |               jeszcze, jako powiadasz, miłuje, inny tym bardziej by się
13  I,12 |          imienia przekazać, bo chociaż miłuję dzieci Jana jak swoje, wszelako
14  I,12 |            waćpanów, a zarazem czczę i miłuję, dlatego proszę, nie równajcie
15  I,13 |                   a ja ci odpowiem, że miłuję cię jak desperat i nie chcę
16  I,17 |             mnie chan krymski okrutnie miłuje za to, żem spisek na jego
17  I,23 |            Zali ja wiem!... Godzinę ją miłuję, godzinę nienawidzę... Diabeł
18 II,1  |           miłujże mnie, jako ja ciebie miłuję!~A dziś co?~Lecz harda dusza,
19 II,2  |               spaść z tych głów, które miłuję, a które w Kiejdanach ostały,
20 II,16 |                o niego pytasz?~- Bo go miłuję, choć go nie znam; bośmy
21 II,26 | krzywoprzysięzca, a przecie, panie, ja miłuję tę ojczyznę i twój majestat...
22 II,34 |               bardziej kogo od waćpana miłuję!...~Tu znowu poczęli się
23 II,35 |              siostra księżna wielce ją miłuje, przecie ja, przyrodzonym
24 II,40 |        Taurogów pannę Billewiczównę... Miłuję tę pannę!... Mieliśmy się
25 III,10|           Wołodyjowski, wiesz, ile cię miłuję, i ciężko mi się z tobą
26 III,16|               się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani, bez pamięci,
27 III,19|               szkodliwie. On go bardzo miłuje. Gdybym Ketlinga nie znał,
28 III,22|              daj spokój! Wiesz, że cię miłuję.~- Ciężko mi to zmiarkować.