Tom, Rozdzial

 1  I,23 |         zjedna. Dałby Bóg, żeby pan Lubomirski chciał przy nas stanąć.
 2  I,23 |      podsuniesz mu taką myśl: niech Lubomirski. przejdzie do Szwedów; a
 3 II,20 |      połączył.~- Zali pan marszałek Lubomirski przeciw Szwedom stoi?~-
 4 II,25 |            marszałek koronny, Jerzy Lubomirski. Leciał on jak wicher ową
 5 II,25 |          istocie.~Gdzie tylko Jerzy Lubomirski nie zdołał zająć najwybitniejszego
 6 II,25 |             groby i ruinę ojczyzny. Lubomirski byłby ją przyjął, gdyby
 7 II,25 |           do rzędu półbogów wynosi; Lubomirski był to wielki warchoł, który
 8 II,25 |        Radziwiłł zmarł winniejszym, Lubomirski szkodliwszym.~Lecz wówczas,
 9 II,25 |     Miłościwy panie! - odpowiedział Lubomirski - fortunę moję, życie, krew,
10 II,25 |             wzniesione puchary, zaś Lubomirski, rozradowany, spotniały,
11 III,4 |      powtarzano jednego dnia.~- Pan Lubomirski wali z Podgórza z wojskiem
12 III,5 |            niech jeno pan marszałek Lubomirski nadciągnie ze swoim wojskiem,
13 III,5 |          Lecz gdy się opowiedzieli, Lubomirski kazał ich przyjąć natychmiast,
14 III,5 |     wyrzekać się ambicji i prywaty.~Lubomirski pokraśniał z zadowolenia,
15 III,5 |         odniósł.~- Jeno kto?~- Jeno Lubomirski!~Nastała chwila powszechnego
16 III,5 |            skoczyła, to krzyczeli: "Lubomirski! Lubomirski!", i lepszy
17 III,5 |             krzyczeli: "Lubomirski! Lubomirski!", i lepszy to skutek miało
18 III,5 |       zginęła, skoro powstał w niej Lubomirski. Tamci o sobie (powiada)
19 III,5 |            nie jestem, jednakoż ja, Lubomirski, idę dobrowolnie pod komendę
20 III,5 |           co byłby wskórał? Oto, że Lubomirski poszedłby osobno, bo jeśli
21 III,5 |           ledwie gębę otworzył, już Lubomirski nie tylko chce iść razem,
22 III,5 |            Taki dobry Zagłoba jak i Lubomirski, tylko w fortunie różnica...
23 III,7 |       Czarniecki, pan Witowski, pan Lubomirski i napędzali go jako zwierza
24 III,7 |             Wirtza nie puścimy.~Pan Lubomirski, pan Witowski i inni starzy
25 III,9 |        doświadczony żołnierz, i pan Lubomirski, który od pewnego czasu
26 III,9 |          obok niego stał Witowski i Lubomirski, ten ostatni jasny jak samo
27 III,14|           Czarniecki ni Sapieha, ni Lubomirski, ni hetmani koronni, on
28 III,31| siedmiogrodzkim komyszom, które pan Lubomirski ogniem i mieczem spustoszył.~