Tom, Rozdzial
1 I,1 | Usłyszawszy to przybyły zdjął czapkę, rzucił ją na ziemię i skłoniwszy
2 I,7 | stanął we drzwiach, zdjął czapkę, chrząknął raz i drugi,
3 I,8 | dworku i duszno, więc wziął czapkę, by wyjść trochę na drogę
4 I,20 | jednej ręce szablę, w drugiej czapkę.~Ona stała przez chwilę
5 I,24 | Ale czas! czas! Trzeba czapkę na głowę włożyć i jechać!~
6 I,24 | sobie Kmicic.~I nacisnąwszy czapkę na głowę wyszedł ze stancji
7 I,25 | Karczmarz począł obracać czapkę w ręku.~- Prawda, że to
8 I,26 | książęcego konia, zdjął czapkę, jakby chcąc gorejącą głowę
9 II,2 | bystrzejszy, zerwał nagle czapkę z głowy.~- O dla Boga! Jezu!...
10 II,2 | w paszczę włazić? Wtedy czapkę zdejmę i powiem: "Patrzcie,
11 II,3 | chudopacholską świtę, w takąż czapkę z wytartym barankiem i z
12 II,4 | do czynienia, więc zdjął czapkę i rzekł łagodnym tonem:~-
13 II,11 | ku niemu ujrzał, iż chłop czapkę trzymał w ręku i patrząc
14 II,11 | Pannie! - zakrzyknął Kmicic i czapkę zdjął z głowy, za nim uczynili
15 II,18 | Możecie mu własną jego czapkę w pysk wcisnąć.~- Wedle
16 II,19 | zatchnął się, bo własną czapkę dotychczas w zębach trzyma.~-
17 II,23 | To rzekłszy Kmicic zdjął czapkę i ukazał królowi głęboką
18 II,25 | ku stojącemu tam królowi.~Czapkę zdjął i zasadziwszy ją na
19 II,25 | którym stał król, zerwał czapkę z rękojeści i począł, kłaniając
20 II,26 | a po bracie Januszu ja czapkę wielkoksiążęcą wdzieję,
21 III,3 | piorun trzasł, i nacisnąwszy czapkę na uszy odjechał.~Z murów
22 III,4 | mąż przybrany w burkę i czapkę z czaplim piórem z pozłocistym
23 III,6 | ganku; nagle Zagłoba rzucił czapkę w górę i udając głos marszałka
24 III,6 | ledwom się nie zatknął i czapkę zgubił. Dobrze, że mnie,
25 III,8 | kroków od brzegu Kmicic zdjął czapkę na powitanie, oficer skłonił
26 III,9 | szablę puścił na temblak, czapkę zerwał z głowy i ze zjeżoną
27 III,9 | rzeki nie przepłyniem!~Tu czapkę cisnął na ziemię, a chwyciwszy
28 III,31| Bogiem!... - rzekł zdejmując czapkę pan miecznik.~- Stój! -
|