Tom, Rozdzial
1 I,7 | przed sądem dochodzić i z żywego lepszą mieć będziecie satysfakcję
2 I,7 | zniecierpliwieniem i rozpaczą:~- Na Boga żywego, odpowiadaj! zabity?..~-
3 I,10 | nie masz jeszcze nikogo?~- Żywego ducha prócz piechoty łanowej...
4 I,12 | wąsikiem pan Michał. - Na Boga żywego, ona sama!~- Kto taki?~-
5 I,13 | wypłynie i jeszcze śledzia żywego w pysku trzyma...~- Na Boga,
6 I,19 | zapadł - w łozinie nie było żywego ducha.~Sam hetman zdumiał
7 I,24 | mnie waszmościowie teraz żywego widzieli. Ale wonczas gotów
8 II,1 | nie to, nie byłby ja jego żywego puścił.~- I tak kiep z ciebie,
9 II,1 | Lepiej było go położyć niż żywego puszczać.~- My tak i chcieli,
10 II,8 | porwać Jana Kazimierza i żywego lub umarłego Szwedom wydać...~
11 II,12 | wszystko zniosę... Ale, na Boga żywego, nie pozwólcie temu szlachetce
12 II,15 | płonących szmat, skier, żywego ognia. Cały klasztor był
13 II,15 | krew na myśli?~- Na Boga żywego i jego rany, uczyńmy wycieczkę!
14 II,16 | mi wytrwanie!... Na Boga żywego! niedługo na mury zaczną
15 II,21 | To jest król.~- Na Boga żywego! - zawołał Kmicic.~Lecz
16 II,21 | ogniem boki palił.~- Na Boga żywego!~- Wtem go odwołano do Millera,
17 II,21 | traktament!~- Zostawiłem go żywego - odrzekł Kmicic - lecz
18 II,21 | złotych ofiarował porwać nas i żywego lub umarłego Szwedom dostawić.
19 II,24 | nie było już ani jednego żywego Szweda w parowie. ~Potem
20 II,27 | pory musiał go już dostać żywego albo umarłego.~- Także był
21 II,33 | tam dukatów króla porwać i żywego albo umarłego Szwedom dostawić.
22 III,4 | w których nie znaleźli żywego ducha.~Pustka ta zdziwiła
23 III,8 | gościć, alem go zostawił żywego.~- Zmarzł.~- Tak i myślałem,
24 III,21| który króla podejmował się żywego lub umarłego Szwedom albo
25 III,23| Starostę ubodły te słowa do żywego.~- Naprzód, nie imaginuj
26 III,27| wy go trzymajcie, bo za żywego czy za umarłego zapłacą
27 III,32| stallę, do umarłego niż żywego był podobniejszy, bo dusza
|