Tom, Rozdzial
1 I,10 | nie mogły dotrzymać pola, zmienił w statystów, uczonych i
2 II,3 | Biłous. - Ale się pułkownik zmienił okrutnie.~Nie wiedzieli
3 II,5 | Jegomość to się nic nie zmienił - zauważył Rzędzian - czegóż
4 II,8 | poważną, w jednej chwili zmienił taktykę. W prawą rękę chwycił
5 II,8 | oglądać starannie. Nagle zmienił się na twarzy.~- Sapiehów
6 II,14 | śmierci miłym uczynił i tak zmienił ich tchnieniem ducha własnego,
7 II,29 | których po koronę sięgał, zmienił się do niepoznania. Włos
8 II,29 | że świat cały w ogień się zmienił, a jednocześnie niemal rozległ
9 II,30 | od chwili przybycia króla zmienił się w istotną stolicę Rzeczypospolitej.
10 II,31 | od chwili przybycia króla zmienił się w istotną stolicę Rzeczypospolitej.
11 II,37 | Andrzejowi to otuchy, że się zmienił bardzo. Bo naprzód wychudł,
12 II,38 | Andrzejowi to otuchy, że się zmienił bardzo. Bo naprzód wychudł,
13 II,41 | patrzył na niego. Książę nie zmienił się wiele, jeno febra ściągnęła
14 II,41 | i mimo całej swej odwagi zmienił przedmiot rozmowy.~- Pan
15 II,41 | krzyknął Głowbicz.~Pomruk zmienił się w gwar głośny, w którym
16 III,4 | świetny Kannebergowski oddział zmienił się w kupę uciekającą bezładnie
17 III,9 | szwedzka. W godzinę później zmienił się jej cały szyk i zwrócił
18 III,12| zacisnął, bo się już był bardzo zmienił i nauczył się prywatę dla
19 III,13| zacisnął, bo się już był bardzo zmienił i nauczył się prywatę dla
20 III,14| widocznie żądze piekły. Zmienił się okrutnie, wysechł; może
21 III,15| ustach.~Po chwili szmer zmienił się w pomruk głuchy, ale
22 III,16| oczach, aż z biegiem czasu zmienił się w potwór ludzki, w zgryzotę,
23 III,18| natychmiast przestrach jej zmienił się w rozpacz i uniesienie.~-
24 III,28| się do ognisk. Szacunek ów zmienił się później w uwielbienie.
25 III,30| skończył, gdy mu ręce zadrgały, zmienił się na twarzy i zakrzyknął:~-
26 III,32| nikt też go nie poznał, tak zmienił się wielce; twarz miał bardzo
27 III,32| w kościele, gwar ludzki zmienił się jakoby w szmer fali.
|