Tom, Rozdzial
1 I,1 | pochlebiony, ale to, widzę, malarz wysoko mierzył, a chybił. Sto bizunów
2 I,5 | Księżyc wytoczył się już wysoko nad białe pola, gdy pan
3 I,10 | przywykłym.~- Także to waść wysoko Szwedów nad swoich wynosisz?~-
4 I,10 | go nawet podnieść bardzo wysoko, i wieczorem zdarzył się
5 I,11 | klucz żurawi zaczerniał wysoko na niebie, grając donośnym
6 I,13 | innych, boś ty powinien pójść wysoko. Grzeszyłeś, boś młody,
7 I,13 | Dla Boga, powinieneś pójść wysoko! Nie dla takiego to rodu,
8 I,19 | za młodu, to może pójść wysoko.~Był i drugi człowiek, na
9 I,23 | tak nisko, jak wprzód była wysoko...~Pan Andrzej zerwał się
10 I,23 | pokażą się małymi ludźmi. Kto wysoko nie mierzy i wielkich zamysłów
11 I,25 | Szablę też miał przypiętą wysoko, by łatwiej było chwycić
12 II,4 | się głownie i trzymając ją wysoko nad głową, poszedł wprost
13 II,6 | jak książę Jeremi cenił wysoko tego oficera i jego zdolności
14 II,14 | Lichych mają puszkarzów, za wysoko podnoszą działa - rzekł
15 II,14 | kupę mokrego piasku usypaną wysoko aż do blanków i tracąc zupełnie
16 II,15 | gorliwie. W pośpiechu za wysoko podnoszono działa, skutkiem
17 II,15 | nad skałę, ale i nad mgłę, wysoko, wysoko, zupełnie jakby
18 II,15 | ale i nad mgłę, wysoko, wysoko, zupełnie jakby oderwał
19 II,17 | pracowało. Sterczały one tak wysoko, iż oblężonym zdało się,
20 II,18 | armaty, która wznosiła się wysoko nad jego głową.~Na szczęście,
21 II,19 | Wrzeszczowicz jednak... może zajść wysoko...~- Choćby na szubienicę.~
22 II,22 | wiadomo, komu to byłoby za wysoko, gdyby...~- Gdyby co? -
23 II,23 | nie miotał przez pół tak wysoko.~- U nas to we zwyczaju
24 III,9 | stosy trupów, na pół włóczni wysoko. Niektórzy z piechurów trzymali
25 III,11| wyrastać jedne z drugich, wysoko i jeszcze wyżej; nad ową
26 III,12| chrabąszczowego koloru buty, aż wysoko za kolana zachodzące.~Za
27 III,13| chrabąszczowego koloru buty, aż wysoko za kolana zachodzące.~Za
|