Tom, Rozdzial
1 I,1 | koniach kochają, ale ja bym waćpanny za żadne skarby nie oddał!
2 I,1 | waćpan, proszę.~- Ja bym dla waćpanny i truciznę zjadł!... Zostawiłem
3 I,1 | waćpan...~- Ja bym dla waćpanny i truciznę wypił...~- Ale
4 I,1 | oczy.~- Ich? opiekunami waćpanny dziaduś uczynił? wszystką
5 I,1 | mego przybycia opiekunami waćpanny uczynić, ale gdym tu już
6 I,1 | weselej Oleńka.~- No! zdrowie waćpanny! Dobre to wino, a u mnie
7 I,1 | podkomorzy poznał i takiego dla waćpanny wybrał!~- Jam zawsze za
8 I,3 | przystoi, czy nadzwyczajną waćpanny dobrodziejki urodę i cnotę,
9 I,4 | przemokłe od śniegu buty.~- To waćpanny nogi grzejecie? - pytał
10 I,7 | drugiego zacniejszy. W nich to waćpanny ujrzycie rozmaite wojny
11 I,7 | ludzi jak w Pacunelach!... Waćpanny zawsze się tego Kmicica
12 I,8 | Przybyłem tu o zdrowie waćpanny dobrodziejki się wywiedzieć,
13 I,8 | żebym i nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie potrzeba.~
14 I,8 | Wszelako rad jestem, żem dla waćpanny niezupełnie obcy, bo już
15 I,8 | mogę!~- I to ostatnie słowo waćpanny?~- Ostatnie i nieodwołalne.~-
16 I,24 | mnie siedzi - może nie do waćpanny. Bo ja sam wiem do kogo
17 II,8 | to krewny lub narzeczony waćpanny, to boleję, żem tę nowinę
18 II,36 | pozornie jeno na wyjazd waćpanny dozwolił, aby cię od księżnej
19 III,16| rzuca ustami, dzieje się dla waćpanny. Książę miłuje cię, pani,
20 III,21| śliczności! Patoka płynie z ust waćpanny, jak mi Bóg miły!... Nie
21 III,21| płacz, waćpanna... mnie waćpanny żal i nie mogę na to patrzeć...
22 III,21| nieraz mówił: "Szczęście to Waćpanny, że ni zapomnieć, ni odkochać
23 III,22| dowiedzieć się o zdrowiu waćpanny - rzekł - i spytać się,
24 III,22| gdybym ja sam majętności waćpanny zagarnął, a potem dowiedział
25 III,22| bądź mu jeno krzywa, a dla waćpanny wszystko on uczyni, bo mu
26 III,23| głowy spytał:~- Gdzie stryj waćpanny?~- Gdzie wszyscy, prócz
27 III,28| skłopotany miecznik. - To nie waćpanny rzecz.~- Dobrze, to się
|