Tom, Rozdzial
1 I,4 | się zaraz.~- Kulwiec ma rację! - rzekł Kokosiński. - Moi
2 I,5 | szablę, ten ma zawsze lepszą rację. Powiadają tedy łyczkom : "
3 I,7 | Niech tam mądrzy na sejmach racje dają, a żołnierzowi tęskno
4 I,9 | kto w pysk dał. Jeśli te racje waćpanu nie wystarczają,
5 I,16 | mości, myślałbym, że ma rację i że najcnotliwszy to w
6 I,22 | Jurzyca i rzekł:~- Macie rację, panie bracie, bo w Janie
7 I,22 | Ma wasza książęca mość rację! - odrzekł Szczaniecki. -
8 II,5 | Prawda jest... Dobre racje daje! - odpowiedział Wołodyjowski.~-
9 II,5 | Co to, dobre? święte racje! - zawołał Zagłoba. - Tu
10 II,5 | głowę odwrócił?~- Ojciec ma rację - rzekł Jan Skrzetuski -
11 II,10 | na niego ze strachem, bo racje wydały mu się słuszne, wywody
12 II,11 | nakazuje patrzeć, słuchać, o racje wypytywać; mów więc waszmość
13 II,11 | który cię wytłomaczy i racje twoje powtórzy, jeśliby
14 II,22 | Wszystko to są niezbite racje. A przy tym nie upierał
15 II,22 | królowa - to są niezbite racje, a rada była i jest dobra. ~
16 II,25 | największych nieprzyjaciół mieliśmy rację uważać, krew w przygodzie
17 II,28 | zdrajcę Radziwiłła i przez rację fizykę sapieżyńską.~- Waćpan
18 II,28 | to już zjedli.~- Nam w racje starszych nie wchodzić,
19 II,29 | szwedzki skąpe wydzielał racje, a książę nie chciał go
20 II,37 | jego prawdziwe wiemy oraz i racje, dla których pod przybranym
21 II,38 | jego prawdziwe wiemy oraz i racje, dla których pod przybranym
22 II,39 | wodzem, ale i statystą. Racje swoje wykładał zaś na naradach
23 III,2 | ostatnia racja!~- Hm! Na tę rację znajdzie się z czego w Zamościu
24 III,23| więc przytoczyła swoje racje. Wydały się one Anusi słuszne
25 III,24| z radości.~- Dalibóg, ma rację! dalibóg, słusznie mówi!
26 III,25| z radości.~- Dalibóg, ma rację! dalibóg, słusznie mówi!
27 III,30| pana hetmana w Brześciu o racje! Jać nic nie powiem.~Nagle
|