Tom, Rozdzial
1 I,1 | Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał, dobrodzieja
2 I,4 | mówić, ale nagle zalała się łzami.~- Nie płacz! - rzekł Józwa
3 I,5 | całować te słodkie oczy, które łzami zrosiły dziś jego twarz.~
4 I,6 | uczciwym mocno kochają, więc łzami oblała ten list Kmiciców.
5 I,6 | Panna Aleksandra polała łzami każde słowo listu, potem
6 I,7 | poczęły wilgotnieć, aż w końcu łzami wezbrały, które wypłynęły
7 I,10 | zdrajcy zadrgał, jakoby łzami przyduszony. Słuchała szlachta
8 I,22 | Musiał tedy błagać prawie ze łzami uporną a śmiałą dziewczynę
9 I,24 | i oczy niebieskie zaszły łzami, a on począł wołać z uniesieniem:~-
10 II,4 | co ich zaznali, rzewnymi łzami płaczą. W Wielkopolsce,
11 II,4 | szyję utną. Niejeden się już łzami rzewnymi zalewa, dawnego
12 II,14 | niewiast, ale spokojne pod łzami, wiarą i ufnością natchnięte.
13 II,14 | Chodźże do niej i z tymi łzami, póki nie obeschną. Łaska
14 II,16 | wobec obrazu Marii i ze łzami w oczach.~Ale jeśli była
15 II,16 | wytrwaniem, naszą pokorą, naszymi łzami, ofiarowaniem ciał i zdrowia
16 II,19 | słuchali z rozkoszą i ze łzami w oczach muzyki i pieśni,
17 II,20 | chorągwie znajdowały. Szlachta łzami oblewała każde słowo królewskie,
18 II,21 | zdobyty?~Kmicic zerwał się ze łzami w oczach i krzyknął z zapałem:~-
19 II,26 | takową kompasję! - mówił ze łzami rycerz. - Przecie ja i tak
20 II,34 | Dajże Boże - mówił ze łzami w oczach junak - dajże Boże,
21 II,36 | Anusia zalewała się wprawdzie łzami na myśl rozłąki ze swą panią
22 II,36 | składając dłonie, błagała ze łzami w oczach o życie.~- Daruj,
23 III,4 | porzeczach, a lasy poczęły płakać łzami z roztopionej okiści.~Na
24 III,23| dziewczyna modlitwą, a oblewała łzami smutku lub radości.~Więc
25 III,23| naszej protekcja."~Oleńka łzami oblała pismo, ale pokochała
26 III,23| słuszność, ale najmocniej, ze łzami w oczach, poczęła ją błagać,
27 III,28| zatrzymać ich pragnęła. Nawet ze łzami w oczach poczęła prosić
|