Tom, Rozdzial

 1 III,11|     puścić ze sznura na parol.~- Hassling! - zakrzyknął Kmicic.~Hassling
 2 III,11|   Hassling! - zakrzyknął Kmicic.~Hassling był to Szkot, niegdyś oficer
 3 III,11|         gdy "bagadyr" rozkazuje.~Hassling postękując wdrapał się na
 4 III,12|         Kmicic.~- Wedle tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby
 5 III,12|    Wołodyjowskiego.~- Jak się ma Hassling? - spytał zaraz w progu.~-
 6 III,12|         mógł z tej przyczyny, że Hassling, zapadłszy w ciężką chorobę,
 7 III,13|         Kmicic.~- Wedle tego, co Hassling powiada, a nie miał potrzeby
 8 III,13|    Wołodyjowskiego.~- Jak się ma Hassling? - spytał zaraz w progu.~-
 9 III,13|         mógł z tej przyczyny, że Hassling, zapadłszy w ciężką chorobę,
10 III,14|       Ketling?~- Kto taki? Chyba Hassling?~- Wszystko jedno, bo on
11 III,14|         waszmościów pacholik, że Hassling, czyli też ów Ketling, zdrowy;
12 III,14|      gdyż gorąco było na dworze. Hassling, blady jeszcze i wyniszczony,
13 III,14|          tak u nas trudno.~Na to Hassling:~- Tym bardziej że szlachcicem
14 III,14| ziemskiego padołu przypomina.~Tu Hassling zarumienił się znowu, lecz
15 III,14|          dziwota" - odpowiedział Hassling.~- Dobrze! Jeno za tę niedziwotę
16 III,14|      której sypiał - mówił dalej Hassling - i wiem, jako się na łożu
17 III,14|         I ja tak mniemam - rzekł Hassling - ale słuchajcie dalej.
18 III,14|       tedy wprost! - mówił dalej Hassling. - Dość było spojrzeć na
19 III,14|    Kmicic.~- Ja! - odrzekł sucho Hassling.~Pan Andrzej porwał go tak
20 III,14|         chwilę! - odrzekł dysząc Hassling.~I umilkł, ściskał tylko
21 III,14|            Dziwna rzecz! - mówił Hassling. - Przecież panna Billewiczówna
22 III,14|      Porzućmy tę materię - rzekł Hassling. - Chciałem tylko waćpanom,
23 III,14|           tu zarumienił się znów Hassling), a w pannie Borzobohatej
24 III,14|       się okrutnie - mówił dalej Hassling - jedna bez drugiej krokiem
25 III,14|     tylko chciałem dodać - rzekł Hassling - że gdyby panna Borzobohata
26 III,14|        ma wkrótce nastąpić...~Tu Hassling począł oddychać ciężko,
27 III,22|     zatrzymali się w Rosieniach. Hassling, dowiedziawszy się o tym