Tom, Rozdzial
1 I,8 | waszej mości, toż to tam na górze pan Charłamp z kimś drugim
2 I,12 | mówił pan Korf - tam na górze aż szyby drżą, a waćpanowie
3 II,14 | chce ją uważać. Leży na górze skalistej, w której trudno
4 II,14 | nad którym wznosił się w górze mniejszy, utworzony przez
5 II,14 | takich puszkarzy na Jasnej Górze.~Tymczasem nadchodziła noc,
6 II,16 | Kmicic podnosząc nieco ku górze zapalony lont, który właśnie
7 II,16 | podniósłszy oczy i ręce ku górze - jeśliś nas nawiedziła
8 II,17 | podsuwały się pod ogniem ku górze, jak gdyby miały ochotę
9 II,18 | iskierki poczęły biec ku górze po jego suchej powierzchni.~
10 II,19 | dłużej służyć przeciw Jasnej Górze.~- Co on mówił? - spytał
11 II,19 | kadzideł uniesie się ku górze i rozwieje Bogu na chwałę.~
12 II,21 | rozłożył, oczy wzniósł ku górze i pogrążył się w modlitwie.
13 II,24 | uszach dzwoniąca. Tylko w górze, kędy między lesistymi krawędziami
14 II,24 | jak gdyby bór rosnący w górze chciał wziąść udział w walce,
15 II,24 | psubratów! - ozwały się głosy na górze.~I w tej chwili po obu krawędziach
16 II,25 | kryształu, łącząc się w górze w jedno koło, rąbek pucharu
17 II,26 | zwłaszcza żeś w Jasnej Górze i nam w drodze wiernie służył,
18 II,29 | głowę i począł spoglądać ku górze.~- Boję się - rzekł po chwili -
19 II,42 | wyniesionymi w prawicach ku górze, z drugiej szara ćma tatarska.~
20 III,9 | poczęła lecieć ku grającym w górze blaskom przedwieczornym
21 III,15| kłęby dymu podniosły się ku górze. Skoczył pan Zagłoba na
22 III,15| Kowalski szalał głównie na górze, pan Zagłoba zaś rzucił
23 III,15| wąs, zadarty w końcach ku górze. Zaciśnięte usta i spiczasty,
24 III,18| pana, któren tam leży na górze.~- Co się stało? - krzyknął
25 III,24| każdemu czarne pasmo prosto ku górze.~- Wasza dostojność! - rzekł
26 III,25| każdemu czarne pasmo prosto ku górze.~- Wasza dostojność! - rzekł
27 III,32| podnosząc pismo królewskie ku górze.~"Przeto my (czytał dalej)
|