Tom, Rozdzial
1 I,3 | 0, do diabła! Stulże gębę! Jedźcie sami, kiedy tak;
2 I,3 | Nie trzeba mi było w gębę dmuchać, choć nie neguję,
3 I,4 | lękać szumu skrzydeł.~- Stul gębę! - krzyknął na Zenda Ranicki. -
4 I,21| Radziwiłł!" - a jam musiał gębę stulić i wstyd łykać...~
5 I,26| odpowiedzieć; bo i mnie samego w gębę pali, abym wam powiedział,
6 II,4 | przeżegnał, to mi odrzekł: "Stul gębę, pachołku, nie twoja sprawa!"
7 II,14| chyba d...~Tu uderzył się w gębę dłonią pan Piotr, aby sprośnego
8 II,15| jeśli która z młodszych w gębę zechce, to tak myślę, że
9 II,17| kolubrynie tę dryjakiew w gębę włożę i sznureczek podpalę,
10 II,17| wymawiać, i uderzył się w gębę.~- A czymże sznureczek zapalisz? -
11 II,19| bo zarazem zamknie się gębę polskim pułkownikom, którzy
12 II,21| Ja zaś trzasnąłem go w gębę i skopałem nogami... Za
13 II,23| Skądże to masz tę kresę przez gębę? - spytał pewnego razu król
14 II,23| opamiętał, jużem go porwał, gębę mu przydusiwszy, ażeby nie
15 II,26| krócicę zza pasa... i w gębę strzelił. Ot! ta blizna...
16 II,28| twoje, a wytrząśnij do dna w gębę... Jeszcze się Zagłoba nie
17 II,28| Roch oczy wytrzeszczył, gębę zamknął i wyprostował się
18 II,32| jeno tej blizny przez gębę nie było.~- Mości panie -
19 II,33| że wnet poczęliśmy się w gębę całować. Prawda, że za moją
20 III,5| Kozacy, którzy mi tę oto gębę przestrzelili, a teraz boli
21 III,5| ręce, pojechał i ledwie gębę otworzył, już Lubomirski
22 III,6| prędko skoczym?...~- Zamknij gębę!~Tu umilkli i pan Roch modlić
23 III,6| chlasnął chorążego szablą przez gębę, a ten ręce rozkrzyżował
24 III,8| szable, ale i najlepszą gębę w poselstwie przysłał. W
25 III,8| prędzej go wypuszczę.~- Stul gębę, chłopie! - mruknął Zagłoba.~-
26 III,9| wyparsknę... Księżyc mi w samą gębę tak świeci, że aż do brzucha
27 III,9| nie mógł, jeno w otwartą gębę łapał powietrze raz po razu,
|