Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          ze stajen, bydło z obór, krzyki, nawoływania i rozkazy krzyżowały
 2  I,7  |          i stajniom; rozległy się krzyki o litość. Szlachta triumfowała.~
 3  I,10 |         jednocześnie rozległy się krzyki i jęki kilku rannych.~-
 4  I,15 |          Dalszą rozmowę przerwały krzyki dochodzące z podwórza. Słychać
 5  I,15 | przyjaciel Oskierki.~W tej chwili krzyki jeszcze się wzmogły.~- Ganchof
 6  I,15 |            zgiełk, szczęk broni i krzyki rozległy się tymczasem ze
 7  I,15 |          nie wyjdzie...~Tymczasem krzyki i tętent kopyt, i salwy
 8  I,18 |           ale gwar trwał ciągle i krzyki dochodziły aż do owego ustronia
 9 II,4  |        się grzmocić; przez chwilę krzyki ustały, słychać było tylko
10 II,6  |          inkaust, pióra i papier, krzyki wszczęły się przed domem
11 II,12 |          pobożnych.~Jęki, płacz i krzyki rozległy się w kaplicy.~-
12 II,13 |       było wszystko jak na dłoni. Krzyki, a nawet słowa dochodziły
13 II,14 |   umieścić.~Tętent i rżenie koni, krzyki, nawoływania, szmer kilku
14 II,15 |     hałasy, jak stary szynkarz na krzyki pijących. Wieczorem, gdy
15 II,15 |           w błękitach pod niebem. Krzyki żołnierzy zwiastowały, że
16 II,17 |       ciągle; do murów dolatywały krzyki, w których brzmiała trwoga
17 II,18 |        rozległy się jęki ludzkie, krzyki i wołania na pomoc; jak
18 II,24 |     zsypują się na nich. Powstały krzyki, lament druzgotanych mężów,
19 II,29 |        wielkie uczyniły wrażenie. Krzyki umilkły.~Natomiast żołnierze
20 II,30 |        oddziałów konnej szlachty, krzyki, komendy, migotanie zbroi
21 II,31 |        oddziałów konnej szlachty, krzyki, komendy, migotanie zbroi
22 II,36 |         stłumił wołanie o pomoc i krzyki przerażenia wydobywające
23 III,4 |        żelazne władały nimi ręce, krzyki wojenne rozlegały się tak
24 III,4 |        dobiegli o staję do mostu. Krzyki z pola doleciały do obozu
25 III,4 |        masą koni i jeźdźców. Jeno krzyki straszne podnosiły się z
26 III,6 |        wpadał w wir mężów i koni. Krzyki ustały, rozlegał się tylko
27 III,7 |           za rzeką, za czym gwar, krzyki powstały w całym Sapieżyńskim
28 III,9 |       szablami, klątwy, stłumione krzyki, lecz wszystko nie trwało
29 III,9 |         się trąby, kotły, bębny i krzyki żołnierstwa stawającego
30 III,9 |         rozciągnęły się na rzekę. Krzyki zachęty brzmiały przy jednym
31 III,9 |        nadludzkie głosy rozpaczy, krzyki tryumfu, przeraźliwe dźwiękanie
32 III,9 |          ów widok powstawały nowe krzyki, nowe wiwatowania, ciskanie
33 III,26|           osad niemieckich, a gdy krzyki mordowanych zmyliły mu rachunek,
34 III,27|     kopnęły się za nimi z kopyta.~Krzyki oficerskie: "Naprzód!" i "