Tom, Rozdzial
1 I,3 | coraz szybciej... Oleńka czuje, że obejmują ją jakieś ręce...
2 I,3 | obejmują ją jakieś ręce... czuje wreszcie na wargach jakoby
3 I,12 | wojny większą ma ochotę, gdy czuje konfidentów koło siebie.~-
4 I,14 | do niej ciągnie kto się czuje na siłach, niech ją za mnie
5 I,14 | Bóg i święty Krzyż - bo czuję w sobie siłę i moc z nieba
6 I,15 | mnie, mości panowie, bo czuję, że mi się w głowie miesza...
7 I,21 | Radziwiłłowi służyć, to przecie czuję się w tym niewinnym, bo
8 I,22 | trudnym. Więc czuł to, co czuje dziki zwierz omotany siecią,
9 II,8 | ukarze, jeżeli co innego czuję prócz litości - odpowiedział
10 II,13 | umie się obchodzić i serce czuje mężne, niech jutrzejszego
11 II,16 | i przemyślny, a przy tym czuję w tobie żołnierzyka z krwi
12 II,17 | piechotę z Wolfem porwali, czuje się wolnym od słowa i na
13 II,18 | hasło. Jak się wasza miłość czuje?~- Bok mi przypiekł, ale
14 II,19 | wiem to. Panie, i widzę, i czuję, że choćby złość nieprzyjacielska
15 II,26 | dalej pojadę, gdyż sam to czuję, że mi nic nie jest.~- Musieli
16 II,29 | idzie... Nie widzę jej, ale czuję, że ona tu jest.~- Kto taki,
17 II,34 | szwedzkich rapierach zagoi.~- Czuję, że niechaj mnie jeno wiatr
18 III,1 | brzegu morskiego w wodę, czuje, że za każdym krokiem głębiej
19 III,11| rzekłszy, vacuum w brzuchu czuję.~Wyszli, siedli na konie
20 III,17| chodzi po krzyżach, w gębie czuję gorycz i ogień. A! do wszystkich
21 III,17| machali pogwizdywał, a teraz czuję, jakoby mi kto ostrogi w
22 III,18| nią odium do nieprzyjaciół czuję. Co jednak czynić? jako
23 III,19| się wasza książęca mość czuje? - pytał Sakowicz.~- Lepiej
24 III,27| miecz; nim go opuści, już czuje zimne ostrze przerlikające
25 III,30| ojczyzny, króla, i teraz czuje, że mu na duszy lżej, weselej.
26 III,30| pan Andrzej uczuł to, co czuje sokół, gdy rozciągnąwszy
27 III,32| miłosierdzie boże jest nade mną! Czuję, iż nie umrę!~- Wedle rozkazu! -
|