Tom, Rozdzial

 1 II,18|   oficerowie szwedzcy, a z polskich Zbrożek, Kaliński i Kuklinowski.~
 2 II,18|         lada musi być żołnierz, gdy Zbrożek powstał i zbliżywszy się
 3 II,18|          gdy ja go zgładzę, wówczas Zbrożek i Kaliński, a z nimi wszystko
 4 II,18|       chwila milczenia; po czym pan Zbrożek wziął się w boki i spytał
 5 II,18|          panie Kuklinowski! - rzekł Zbrożek.~- Parol, parol!~To rzekłszy
 6 II,19|               Ale czy Kaliński albo Zbrożek zgodzą się jeszcze posłować
 7 II,19|         przed kwaterą.~- Owóż i pan Zbrożek przyjechał - rzekł książę
 8 II,19|         sieni zabrzęczały ostrogi i Zbrożek wszedł, a raczej wpadł do
 9 II,19|      Pozwólcie mi odetchnąć - rzekł Zbrożek - bo to, com widział, imaginację
10 II,19|         wszyscy.~- Kmicic! - odparł Zbrożek.~Oficerowie zerwali się
11 II,19|     błyskawicami podejrzeń.~- Panie Zbrożek - rzekł - choćby to był
12 II,19|            należałeś do ich liczby.~Zbrożek był to w całym znaczeniu
13 II,19|      szczegółowo, jak się to stało?~Zbrożek stał jeszcze czas jakiś
14 II,19|           chwili uciszyło się i pan Zbrożek tak mówić począł:~- Wiadomo
15 II,19|            poszalała...~To rzekłszy Zbrożek począł kiwać na jednego
16 II,19|             mówił? - spytał Miller.~Zbrożek wytłumaczył.~- Spytaj go
17 II,19|            poszli? - rzekł jenerał.~Zbrożek powtórzył pytanie.~- Nie
18 II,19|        między Szwedami.~Miller, gdy Zbrożek znów mu wytłumaczył słowa
19 II,19| odpowiedział z szorstką otwartością Zbrożek.~- Jak to więcej?~- Bo,
20 II,19|        pomordowano nożami - szepnął Zbrożek.~- A Kuklinowski?~- Na Kuklinowskim
21 II,19|           tu jeszcze jest - odrzekł Zbrożek. - Wszyscy ludzie Kuklinowskiego
22 II,19|              krzyknął z równą furią Zbrożek.~I znów straszliwy wybuch
23 II,19|            zakomenderował Sadowski.~Zbrożek chwycił za cugle Millerowego
24 II,19|              odpowiedział spokojnie Zbrożek.~Wieczorem zebrała się znów
25 II,19|      dostojności wytłumaczę - rzekł Zbrożek - dziś święty Szczepan,
26 III,4|  podziękował pierwszy za służbę pan Zbrożek, którego nie chęć zysku,