Tom, Rozdzial

 1  I,4  |                 wieku, ruszyli do Rosień.~Ujrzawszy orszańskich kawalerów odsunęli
 2  I,5  |              Aleksandra aż przeraziła się ujrzawszy ich przez okno, tak byli
 3  I,5  |              gościnie bawił.~Pan Andrzej, ujrzawszy gosposię, poskoczył ku niej.~-
 4  I,5  |       Domaszewicze i inni wpadli do domu. Ujrzawszy pannę wstrzymali się w izbie
 5  I,8  |                 każda ze skopkiem w ręku. Ujrzawszy pana Wołodyjowskiego stanęły
 6  I,10 |                 kręcić się na miejscu, co ujrzawszy pan Skoraszewski zakomenderował
 7  I,11 |           wychodzące z domu na ogród, ale ujrzawszy, że zamknięte, i nie widząc
 8  I,11 |             kniaziów Bułyhów-Kurcewiczów.~Ujrzawszy pana Zagłobę z Jaremką i
 9  I,13 |           przybranych w pióra i aksamity. Ujrzawszy hetmana sformowali się w
10  I,22 |               gość wszedł do sali. Książę ujrzawszy go zakrzyknął:~- To pan
11  I,26 |             nieobecnością księcia.~Oficer ujrzawszy księcia skoczył ku niemu.~-
12 II,4  |               skoczył rękę podawać, a pan ujrzawszy Kmicica stojącego w progu,
13 II,4  |                prowadząc Rzędziana, który ujrzawszy Kmicica skłonił się nisko
14 II,15 |                zmarzły.~- Chłodno - rzekł ujrzawszy Kmicica - i głowa cięży
15 II,15 |                leżały na białych kartach. Ujrzawszy kogoś wchodzącego podniósł
16 II,26 |                  bezecność tych heretyków ujrzawszy.~- Powiadaj żywo, jak to
17 III,3 |              pomyśleć.~- Co tam? - spytał ujrzawszy Sapiehę.~- Nic! Pan starosta
18 III,5 |                nieszczęście do Próchnika. Ujrzawszy tedy łunę i usłyszawszy
19 III,6 |               Polanowski.~Tymczasem tamci ujrzawszy kasztelana zeskoczyli z
20 III,8 |                 zdyszany i spocon wielce. Ujrzawszy wuja w towarzystwie Kmicica
21 III,11|                 jeszcze krzykiem.~Kmicic, ujrzawszy ich przy blasku płonących
22 III,16|             zachowała się dość spokojnie, ujrzawszy grożącą sobie przepaść,
23 III,18|           namarszczoną i zgrozę w oczach.~Ujrzawszy leżącego miecznika przyklękła
24 III,27|                   wylot rapierem, za czym ujrzawszy większą watahę pędzącą z
25 III,27|                się na poszukiwanie wodza.~Ujrzawszy pana Andrzeja, wierni nohajcy
26 III,27| nieprzyjacielskiej klęski ocenić.~Kmicic, ujrzawszy panów, przyspieszył kroku,