Tom, Rozdzial

 1  I,3  |    jako ludzie grzeczni i nie szło im w ład. Więc poczęli ciągnąć
 2  I,7  |     drzwi rąbać.~Ale i to nie szło łatwo, były to bowiem raczej
 3  I,9  | obrotny i trudów nie żałował, szło mu dość sporo. W tymże czasie
 4  I,10 |       uzbrojonych w muszkiety szło przed wojewodzińską karetą;
 5  I,13 |    niedawna zawsze zwycięstwo szło w parze. Jakoż od niego
 6  I,17 |      jakoby stada albo wojsko szło naprzeciw.~Wkrótce w kurzawie
 7  I,20 |       A tam dwóch z latarkami szło naprzód i już byli na łące.
 8  I,22 |    płakał razem z wami, gdyby szło o szkodę Rzeczypospolitej,
 9  I,24 |       smak mu było wino i nie szło mu do głowy, nie rozweselało
10  I,25 |      przybranych w nową barwę szło dla asystencji za nim.~Na
11 II,4  | rzęsiste złocone guzy.~Z tyłu szło dwa wozy, dobrze pakowne,
12 II,32 |    prędko tam u was na Litwie szło!~- Wszelako przedtem pan
13 III,1 |       więc oblężenie Malborga szło tępo, bo im go potężniej
14 III,1 |    Cieszył się, że zwycięstwo szło jak i dawniej, w jego ślady,
15 III,4 |      wodą, na południu od gór szło jeszcze na pola, na wody
16 III,9 |  teraz gdy trzy tysiące jazdy szło jej w bok całym pędem, teraz
17 III,11|       się więc oblężenie, ale szło dość marudnie. Przez cały
18 III,12|       ów pusty majdan, za nim szło kilkunastu przedniejszych
19 III,13|       ów pusty majdan, za nim szło kilkunastu przedniejszych
20 III,15|     biegli dalej. Towarzystwo szło na wyścigi z pospolitym
21 III,15|       ordyńców z sobą zabrać, szło więc za nim półtora tysiąca
22 III,16|    ręki, każde słowo, nic nie szło na darmo, jeno musiało być
23 III,20|   obfitsza. Lecz ciężko i jej szło, bo to było jasne, że ich
24 III,21|     jakby o najmniejszą rzecz szło, zawołała z niechcenia:~-
25 III,21|       Z początku wszystko nam szło dobrze - mówił pan Bies. -
26 III,29|       nie zgnębi. I szczęście szło jego śladem. Od półtora