Tom, Rozdzial
1 I,6 | Zenda, w kwiecie wieku i sławy niewinnie posieczonych,
2 I,6 | zarzutami: iż pragnąc tylko sławy dla siebie, wojsko pod Szkłowem
3 I,8 | zbiegło, w której się trochę sławy uszczknęło, a sumienia niczym
4 I,8 | uczynił. Na wojnę ruszy, sławy nabędzie, reputację poprawi...
5 I,10 | będą Szwedzi tak wielkiej sławy wojennej, w świecie nabytej,
6 I,10 | wojownika tak niezmiernej sławy, że na samo imię jego pierzchną
7 I,12 | żal, że nie będzie komu sławy i imienia przekazać, bo
8 I,25 | ciekawością, raz: dla wielkiej sławy rycerskiej, jaka otaczała
9 I,25 | miasta, wszyscy!... bez czci sławy, honoru, wstydu!... Historia
10 II,2 | tam, a dojedzie do czci, sławy i do Oleńki.~- Przecie jej
11 II,7 | Gdyby był stał na szczycie sławy, gdyby ową pożądaną tak
12 II,14 | zwycięstwo, nie obiecywało sławy, bo czymże było wzięcie
13 II,15 | pieniędzy nie potrzebuję, sławy nie zyskam, a nogi w tych
14 II,16 | wiemy o sobie, bo też trąbę sławy słychać z jednego końca
15 II,17 | począwszy od nazwiska i sławy wojennej, skończywszy na
16 II,17 | pokazania się, dla próżnej sławy lazł w hazard, a teraz na
17 II,17 | wstrzymywał, gdybyś sobie jeno do sławy słać drogę pragnął, ale
18 II,22 | się wyrzec wszystkiego: sławy, która się przed nim otwierała,
19 II,26 | za nią wylać, samemu do sławy i uczciwości powrócić. Resztę
20 II,26 | najłatwiej, ale i o okazję do sławy najłatwiej. A zajdzie potrzeba,
21 III,1 | Gustawem, właśnie bym tej sławy, tak wielkimi zwycięstwami
22 III,15| śmiała mu się nadzieja sławy; słyszał już, jak cała Litwa
23 III,22| nikomu, żeby mu jeszcze sławy nie przysparzać.~- Ja nie
24 III,23| niewdzięczni ludzie rzucają, sławy mu i zacności ujmując...~
25 III,27| wałach i w otwartej bitwie sławy i zwycięstwa poszuka. Pan
26 III,32| ludzkiej mają, w niczym czci i sławy pomienionemu chorążemu orszańskiemu
|