Tom, Rozdzial
1 I,10| po Radziejowskim?~- Nie pora na krotofile! - odparł Krzysztof
2 I,10| Czołem waszmościom!... Pora mi na radę wojenną.~- Na
3 I,12| waszmościów! Przyjdzie na to pora niedługo, bogdajże i bardzo
4 I,12| Wypocznijcie teraz przed wyprawą. Pora na gorzałkę i przekąskę!
5 I,17| się ma do czynienia.~- Nie pora sobie świadczyć, ale kiep
6 I,17| Zagłoba - bo z woza, byle pora sposobna przyszła, możesz
7 I,20| Billewicz wybrał, gdyby pora była sposobniejsza...~-
8 I,20| drogę, ja pójdę w swoją! Nie pora was nawracać i na nic ta
9 I,25| opuścimy, bo teraz właśnie pora. Rzeczpospolitą diabli biorą,
10 I,25| póki się sposobniejszą porą o niego nie upomnę.~- To
11 I,25| stawił, gdyby nie to, że nie pora dziś konie w zawód puszczać.
12 II,1 | chodziło.~- Nie może być. Nie pora leśnych pastwisk, widać
13 II,1 | leśnych wrzało życie. Była to pora bekowiska, więc puszcza
14 II,4 | przystaniesz? Alboż to nie pora, alboż im nie potrzeba rąk
15 II,4 | minąć, bo nie teraz jeszcze pora, abyśmy się spotkali. Może
16 II,6 | rade napić się czego, bo i pora już po temu.~Wołodyjowski
17 II,6 | Skrzetuskiego.~- Janie, ratuj! teraz pora!~- Co się stało? - pytał
18 II,10| czekały, by je, gdy się pora zdarzy, wysłano Wisłą ku
19 II,13| dzień za dawne burdy grzbiet porą, wnet ja bym tu inaczej
20 II,13| prawdziwy przyjaciel podchodził porą nocną i tak okropnym głosem
21 II,27| uczynią, jak się tylko dogodna pora zdarzy, bo się już im sprzykrzyły
22 II,34| drugim schodzi. Przyszła pora Szwedów bić? jaż nic innego
23 II,34| będę czynił... Przyszła pora zdrajcę ścigać, jaż go będę
24 II,36| drugim. Lecz gdy nadeszła pora odjazdu, niewiele osób żegnało
25 III,7| Źle słychać, źle! Ale nie pora o tym powiadać. Teraz do
26 III,8| miłosierdzie się wyczerpie i pora kary nastanie. Przez waszą
|