Tom, Rozdzial
1 I,4 | podbechtajmy. Nie daj Bóg, aby nas opuścił. Zaraz by tu obławę na nas,
2 I,9 | zrazu nie odrzekł, głowę opuścił na poduszki i patrzył czas
3 I,9 | wieczorowi, gdy mały rycerz opuścił Lubicz i do Wodoktów podążył.~-
4 I,14 | Hetman skończywszy list opuścił go na kolana i począł kiwać
5 I,16 | z wielką furią Kiejdany opuścił.~- Spodziewam się, że go
6 I,17 | ojczyzny Radziwiłła nie opuścił, ten go pewnie dla dalekiego
7 I,17 | rozkazu!... byś hetmana opuścił i z nami poszedł, zrozumże! -
8 I,17 | był wart, gdybym hetmana opuścił. Nie mój rozum, tylko jego;
9 I,25 | książę. - Takeś mnie nagle opuścił, żem myślał, iż skrupuły
10 II,2 | opuścili?~- Ale go Pan Bóg nie opuścił.~Kmicic powstał nagle od
11 II,5 | Pokrzyku", niczego nie opuścił, a gdy wreszcie powiedział
12 II,11 | pomógł? Który by tak króla opuścił, nie za tyraństwo, nie za
13 II,12 | śmiałby przestąpić. Pana swego opuścił, Rzeczypospolitej odstąpił,
14 II,16 | chcecie opuścić, a on sam was opuścił; wy nie chcieliście łamać
15 II,16 | mówisz, że Jan Kazimierz nas opuścił, że już abdykował i prawa
16 II,20 | który ani na chwilę nie opuścił sprawy Jana Kazimierza.~
17 II,20 | naród, który wczoraj jeszcze opuścił własnego pana, poddał się
18 II,21 | który tak niedawno nas opuścił i z tak lekkim sercem z
19 II,29 | Ten ostatni bowiem nie opuścił księcia, chociaż z dawnych
20 III,3 | bramie. Most łańcuchowy opuścił się z wolna na fosę i jenerał
21 III,4 | samego Swena, któren ręce opuścił i czołem wsparł się na karku
22 III,8 | uwolnił - rzekł Karol - bo was opuścił i za granicę się schronił.~-
23 III,15| dygotać całym ciałem, i ręce opuścił, i jęczał, i ślina poczęła
24 III,15| oprzytomniał, ale strach nie opuścił go bynajmniej, więc zeskoczył
25 III,24| którem mu wyświadczył, opuścił mnie, taki syn, dla kopii!~-
26 III,25| którem mu wyświadczył, opuścił mnie, taki syn, dla kopii!~-
|