Tom, Rozdzial
1 I,2 | nieprzyjacielska. Fortunę on za to w kości przegrał i przepił - od
2 I,2 | razem drzazgi posypały się z kości.~- A dajcie i nam pistolety! -
3 I,2 | pląsy wśród dymu, złamków kości, wiórów, wokół stołu; na
4 I,8 | dwóch czeladniczków jego w kości grało.~- Syruć - rzekł pan
5 I,13 | obyczaj. Hannibal podobno kości rzucał, Scipio Africanus
6 I,14 | toporów, słyszał chrupot kości, łamanych kołem, i kąpał
7 I,15 | tego żołnierza do szpiku kości była to okropna rzecz. Wolałby
8 I,17 | jednaka. Grube masz waćpan kości i bary zupełnie jak moje,
9 I,17 | siąść - mówił Mirski - bo mi kości zdrętwiały.~- Na to się
10 I,25 | księcia za oba ramiona, aż kości zatrzeszczały mu w stawach,
11 II,7 | respektu dla radziwiłłowskich kości.~- Te listy! te listy!...~
12 II,9 | piwo; innych rzucających kości lub grających w karty; innych
13 II,14 | tego żołnierza z krwi i kości, dla którego to wszystko,
14 II,15 | oczy, aż stal zgrzytnęła o kości; trzeci oficer rzucił się
15 II,15 | był żołnierzem z krwi i kości, a miał przeciw sobie mnichów.~
16 II,16 | słabość czepiają się tak samo kości moich jak waszych; odpowiedzialność
17 II,16 | popędy, był tylko do szpiku kości zepsuty i rozzuchwalony.
18 II,16 | tobie żołnierzyka z krwi i z kości... Po co ci, u licha, z
19 II,20 | w Kiejdanach?~- Bramo z kości słoniowej! - rzekł stary -
20 II,25 | mógł spokój przywrócić, nim kości moje w twej ziemi spoczną!~
21 II,39 | półnadzy, wychudzeni tak, że kości sterczały im przez skórę,
22 III,8 | i ciepły; drudzy grali w kości na bębnach, popijając piwo,
23 III,12| buzdyganem tak walił, że aż kości trzeszczały. A ci mówili
24 III,13| buzdyganem tak walił, że aż kości trzeszczały. A ci mówili
25 III,15| walczących, zgrzyt żelaza o kości, o kamienną posadzkę, jęki,
26 III,31| całemu stawić czoło gotowa; w kości zaś napastników zstąpiła
|