Tom, Rozdzial
1 I,4 | progu, tak rzucił się na kolana.~- Panienka jasna, ja tam
2 I,5 | szlochaniem. Oleńka rzuciła się na kolana przed obrazem, one poszły
3 I,8 | Wołodyjowski upadł na oba kolana przed Oleńką.~- Moja mościa
4 I,14 | skończywszy list opuścił go na kolana i począł kiwać głową z bolesnym
5 I,14 | Kmicic rzucił się na kolana przed Radziwiłłem.~- Mości
6 I,16 | pan Andrzej rzucił się na kolana.~- Pozwól mi wasza książęca
7 II,1 | rzucił się w desperacji na kolana w pośrodku izby i począł
8 II,1 | rzucił się jeszcze raz na kolana.~- Natchnijże mnie, Chryste,
9 II,2 | poradzi, kto mnie wyratuje?~Tu kolana poczęły się giąć jakoś pod
10 II,17 | płakali, inni padali na kolana, inni powtarzali: "Nie może
11 II,17 | A ksiądz rzucił się na kolana i wzniósłszy ręce do góry
12 II,21 | niezmiernej podcięło mu kolana, aż drżeć począł na całym
13 II,21 | się do tych nóg rzucić, kolana objąć i prosić o odpuszczenie
14 II,23 | zaś zsiadł i rzucił się na kolana, podniósłszy oczy i ręce
15 II,24 | jeszcze, rzucali się na kolana i wznosząc bezbronne ręce
16 II,28 | iść, nie tu sobie łokcie i kolana o tykocińskie wapno wycierać,
17 II,29 | ciała i wsparłszy łokcie o kolana, ukrył oblicze w dłoniach.~
18 II,30 | żebrzę...~Tu padł król na kolana i milczał chwilę, w kościele
19 II,31 | żebrzę...~Tu padł król na kolana i milczał chwilę, w kościele
20 II,34 | rzekł rycerz ściskając kolana królewskie.~- Kiedy chcesz
21 II,34 | wachmistrz jął obejmować kolana pańskie.~- Skąd idziesz? -
22 III,12| koloru buty, aż wysoko za kolana zachodzące.~Za nim jechał
23 III,13| koloru buty, aż wysoko za kolana zachodzące.~Za nim jechał
24 III,15| niejeden osunął się już na kolana, a jeszcze walczył; parci
25 III,15| królewskie.~Tam rzucił się na kolana i chwyciwszy za strzemię,
26 III,31| swojej izby i rzuciła się na kolana przed obrazem Najświętszej
|