Tom, Rozdzial

 1  I,2  |       Pistolet chwiał mu się w dłoni.~- Trzy! - wykrzyknął Kmicic.~
 2  I,7  |      szabli... Nie wyginaj tak dłoni, bo patrz, co się stanie...
 3  I,10 |        wojewodą, widnym jak na dłoni przez szyby pozłocistej
 4  I,10 |   oprócz tego widzę już jak na dłoni, że szabla waszej miłości
 5  I,10 |     obozu. Widziano ich jak na dłoni, przeprawiających się przez
 6  I,10 |     okazywało się jasno jak na dłoni. Wittenberg mógłby był tej
 7  I,12 |     prędzej popuścimy szable z dłoni, aż ich z ojczyzny wyżeniem!...~-
 8  I,20 |     pancerzu i z gołą szablą w dłoni. Kmicic cofnął się krokiem,
 9  I,26 |        wypowiedział, jakoby na dłoni wypisał! Włosy mi na łbie
10 II,1  |    sosnami, widać jasno jak na dłoni.~- Może bydło chodziło.~-
11 II,8  |        i takież mankiety wedle dłoni. Złoty łańcuch spadał mu
12 II,13 |     widać było wszystko jak na dłoni. Krzyki, a nawet słowa dochodziły
13 II,14 |   piasku, błyskawicznym ruchem dłoni chwycił za tuleję, szarpnął,
14 II,15 |       u wejścia z pistoletem w dłoni i z szablą spuszczoną na
15 II,15 |      zaciskał rapier w martwej dłoni, żaden prawie nie miał ni
16 II,19 |     wzniesieniu, widnym jak na dłoni, ujrzeć wracających szczęśliwie
17 II,26 |  drżącymi rękoma począł szukać dłoni królewskiej. Jan Kazimierz
18 II,26 | królewskiej. Jan Kazimierz zaś dłoni wprawdzie nie cofnął, lecz
19 II,32 |    nazywał, ale jam mu jako na dłoni wywiódł, że się w swym sądzie
20 II,41 |    jakby ją chciał rozgnieść w dłoni.~- Raz, dwa, trzy!.. - szepnął
21 III,4 |      jeźdźca widać było jak na dłoni. Sam był żołnierzyk niewielki,
22 III,9 |        ruch widać było jako na dłoni, bo wstało słońce jasne,
23 III,11|      Kmicic chwycił go powyżej dłoni i gniotąc mu rękę tak, jakby
24 III,18|      przyjacielu naszego domu, dłoni mi, wierzę, nie umkniesz!~
25 III,29|        pożaru widać ich jak na dłoni. Idzie ich tysiące! Ziemia
26 III,30|        list, uderzył wierzchem dłoni po papierze i począł czytać.~